فصل دوازدهم: نامه اعمال

کد : 113702 | تاریخ : 13/06/1395

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

‏               ‏فصل دوازدهم

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

نامه اعمال

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏


‎[[page 347]]‎


‎[[page 348]]‎

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

‏ ‏

ثبت تمام اعمال

‏ما در حضور حق تعالی هستیم و ثبت است در نامه اعمال ما همه‏‎ ‎‏امور، همه خلجانات نفسانی و ما باید فکر آنجا باشیم.(239)‏

8 / 6 / 65

*  *  *

‏ ‏

‏ ‏

اعمال ما در محضر حق

‏همه لحظاتِ چشمهای شما، همه خاطراتِ ذهن شما، تمام‏‎ ‎‏تفکرات باطل شما در حضور خداست، و در نامه ها هم در‏‎ ‎‏پرونده ها ثبت است. هر لحظه ای که در لحظات چشم شما بر‏‎ ‎‏خلاف آن چیزی که دستور است واقع بشود، در حضور خداست‏‎ ‎‏و ثبت است.(240)‏

6 / 3 / 59

*  *  *

‏ ‏

 

پهنه عالم، نامه عمل انسان

‏تمام اعمال شما، تمام جدیتهای شما ثبت است و همه عالم این‏‎ ‎‏چیزها را ثبت می کند در خودش و ما باید جواب بدهیم.(241)‏

11 / 5 / 60

‏ ‏


[[page 349]]

لوح نفس، نامه عمل

‏خداوند حاضر است و عالم محضر او است، و صفحه نفس ماها‏‎ ‎‏یکی از نامه های اعمالمان‏‏[‏‏است‏‏]‏‏.(242)‏

27 / 8 / 65

*  *  *

‏ ‏

‏ ‏

لوح نفس، نامه عمل

یا وَیلتَنا ما لِهذَا الْکِتابِ لا یُغادِرُ صَغِیرَةً وَ لا کَبِیرَةً إلاَّ اَحْصیها‎[2]‎‏ ‏‏الخ‏‏. شاید مراد از‏‎ ‎‏این آیه که فرموده تمام اعمال انسانی را احصا خواهند کرد، فقط‏‎ ‎‏احصای معاصی نباشد، بلکه منظور آن باشد که آنچه از افعال و‏‎ ‎‏اعمال از انسان سرزده و از لوازم وجودی اوست، در وجود نفس‏‎ ‎‏جمع است و در «لوح نفس» ثبت می باشد، و وقتی انسان از‏‎ ‎‏طبیعت بیرون رفت و به خود متوجّه گشت، خواهد دید که همه‏‎ ‎‏اعمالش در لوح نفس محفوظ است، و لذا خواهد گفت: ‏یا وَیلتَنا ما‎ ‎لِهذَا الْکِتابِ لا یُغادِرُ صَغِیرَةً وَ لا کَبِیرَةً إلاَّ اَحْصیها‏. شاید کتابی که خداوند‏‎ ‎‏متعال در قرآن فرموده (که برای هر کسی هست) همین لوح نفس‏‎ ‎‏باشد که ما گفتیم. و این لوح نفس است که ملائکه موکّل در آن‏‎ ‎‏می نویسند، و همین ملائکة الله اند که مرّبی نفوس هستند و سمت‏‎ ‎‏مقوّمیت و ربوبیّت بر نفوس دارند، و ربّ النّوع اینها هستند و به‏‎ ‎‏کتابت تکوینی، معالیل و ملکات صادره از آنها را در لوح نفسشان‏‎ ‎‏ضبط و ثبت خواهند کرد.(243)‏

*  *  *

‏ ‏

‏ ‏

صفحه قلب، صورت نامه عمل

‏خودمان باید نظر کنیم به این نامه اعمالمان، یعنی صفحه قلبمان،‏‎ ‎‏که همه چیز درش نقش می شود همان صورتِ نامه اعمال است.‏‎ ‎


[[page 350]]

‏خودمان بفهمیم چه کاره هستیم.(244)‏

15 / 6 / 58

*  *  *

‏ ‏

‏ ‏

ثبت اعمال دیگران در نامه عمل انسان

‏در حدیث وارد است که حسنات غیبت کن منتقل می شود به نامه‏‎ ‎‏عمل کسی که از او غیبت کرده، و سیئات این به نامه آن منتقل‏‎ ‎‏می شود.‏‎[3]‎‏ پس خواستی دشمنی با او کنی با خود دشمنی کردی.‏‎ ‎‏پس بدان با خداوند نمی توانی ستیزه کنی. خداوند قادر است با‏‎ ‎‏همین غیبت تو آن شخص را در نظر مردم عزیز و محترم کند؛ و تو‏‎ ‎‏را به واسطه همین در نظر آنها خوار و ناچیز کند؛ و در محضر‏‎ ‎‏کروبیین نیز همین معامله را کند: نامه اعمال تو را از سیئات پر کند،‏‎ ‎‏پس تو را مفتضح کند؛ و نامه اعمال او را از حسنات پر کند، و او را‏‎ ‎‏معزّز و محترم کند.(245)‏

*  *  *

‏ ‏

‏ ‏

گشوده شدن نامه عمل

‏متوجه باشید که خدا حاضر است در همه جا، و متوجه همه‏‎ ‎‏مسائل هست و ثبت می شود کارهای ما و پیش خدا می رود،‏‎ ‎‏بعدها، یعنی درقیامت پیش خودمان هم باز می شود‏‎ ‎


[[page 351]]

‏اعمالمان.(246)‏

14 / 12 / 62

*  *  *

‏ ‏

 

دادن نامه اعمال به دست انسان

‏صور اعمال ما و صحیفه افعال ما را در آن عالم به دست ما دهند و‏‎ ‎‏گویند خود حساب خود را بکش.‏‎[4]‎‏(247)‏

*  *  *

‏ ‏

‏ ‏

عرضه نامه اعمال به پیغمبر(ص)

‏پیغمبر اکرم به این امت چشم دوخته است، نامه های اعمال پیش‏‎ ‎‏ایشان می رود، و ما باید کوشش کنیم که رضایت خدای تبارک و‏‎ ‎‏تعالی را به دست بیاوریم.(248)‏

9 / 3 / 58

*  *  *

‏ ‏

‏ ‏

عرضه نامه اعمال به امام زمان(ع)

‏ما خودمان می توانیم اعمال خودمان را تشخیص بدهیم. قبل از‏‎ ‎‏اینکه این نامه اعمال ما برای پیشگاه خدا و قبل از آن برای پیشگاه‏‎ ‎‏امام زمان ـ سلام الله علیه ـ برسد.(249)‏

15 / 6 / 58

*  *  *

‏ ‏

عرضه نامه اعمال به امام زمان(ع)

‏نامه اعمال ما می رود پیش امام زمان ـ سلام الله علیه ـ هفته ای دو‏‎ ‎‏دفعه، به حسب روایت.(250)‏

12 / 4 / 58

‎ ‎

‎[[page 352]]‎

  • . «... وای بر ما! این چگونه کتابی است که اعمال کوچک و بزرگ ما را فرو نگذاشته، جز آنکه همه را شمارش کرده است»؛ کهف /  49.
  • . «وَ عَنِ النَّبیص: یُؤْتی بِأَحِدٍ یَوْمَ الْقِیامَةِ فَیُوقَفُ بَیْنَ یَدَیِ الربِّ عَزَّ وَ جَلَّ وَ یُدْفَعُ إلَیْهِ کِتابُهُ، فَلا یَری حَسَناتِهِ فِیهِ. فَیَقُولُ: إلهی، لَیْسَ هذا کِتابی [فإنّی] لا أَری فیهِ حَسَناتی. فَیُقالُ لَهُ: إنَّ رَبَّکَ لا یَضِلُّ وَ لا یَنْسی، ذَهَبَ عَمَلُکَ بِاِغْتِیابِ النّاسِ. ثُمَّ یُؤْتی بِآخَرَ وَ یُدْفَعُ إلَیْهِ کِتابُهُ، فَیَری فیهِ طاعاتٍ کَثیرةً. فَیَقُولُ: إِلهی، ما هذا کِتابی، فَإنّی ما عَمِلْتُ هذِهِ الطّاعاتِ. فَیُقالُ لَهُ: انَّ فُلانا اغْتابَکَ فَدُفِعَ حَسَناتُهُ إلَیْکَ...؛ از رسول اکرمص، حدیث شده که آورده شود روز قیامت یک نفری در پیشگاه حق، نگاه داشته شود و کتابش به او داده شود. پس حسنات خود را در آن نبیند. گوید: خداوندا این کتاب من نیست! نمی بینم در این حسنات خود را. به او گفته شود: همانا پروردگار تو گمراه نیست و نسیان نکند؛ از بین رفت عمل تو به واسطه غیبت کردن از مردم. پس از آن، دیگری آورده شود و داده شود به او کتابش. پس در آن طاعتهای بسیاری ببیند. بگوید: بارالها، این کتاب من نیست، زیرا که من این طاعات را نکردم! گفته شود به او فلانی غیبت تو کرده، پس داده شد حسنات او به تو»؛ بحارالانوار؛ ج 72، ص 259، کتاب الایمان و الکفر، باب الغیبة، ح 53.
  • . اشاره به آیه شریفه: «اِقْرَأْ کِتابَکَ کَفی بِنَفْسِکَ الیَوْمَ عَلَیْکَ حَسیبا»؛ اسراء /  14.

انتهای پیام /*