مجله کودک 201 صفحه 5

یک خاطره، هزار پند امام هیچگاه به همسرشان دستور ندادند. احترامی که امام به همسر خود می­گذاشتند، بسیار زیاد بود. آنها شصت سال زندگی مشترک داشتند اما یک بار دیده نشد که به همسر خود بگویند یک چای به من بدهید. امام این را وظیفه زن نمی­دانستند که در منزل کار کند. اگر زن خودش دلش خواست، کار کند، ولی مرد حق ندارد بگوید این کار را انجام بده، یا مثلاً شام درست کن. بارها دیده می­شد که همسر امام وارد اتاق می­شدند، کنار آقا می­نشستند و امام نمی­گفتند: «در را ببند.» امام خودشان بلند می­شدند و در را می­بستند. روزی یکی از فرزندان امام به ایشان گفت: «خانم که داخل اتاق می­آیند، همان موقع به ایشان بگویید که در را ببندند.» امام گفتند: «من حق ندارم به ایشان امر کنم.» اگر هم زمانی دو یا سه نفر از بچه­ها نزد امام بودند و صحبت می­کردند، امام می­گفتند: «شما چرا اینجا نشسته­اید و مادرتان در آن حیاط تنهاست؟ بروید پهلوی مادرتان صحبت کنید.» رفتار امام، همان رفتاری است که در سیره رسول اکرم (ص) توصیه شده است. با اینکه ایشان مشغول بحث و تدریس بودند، خود را غافل از حال خانواده و فرزندشان نمی­دانستند و حقوق خانواده و وظیفه تربیت فرزندان را فراموش نمی­کردند. فیونا می­گوید که از آن محل تکان نمی­خورد تا خود شخص لرد بیاید و او را همراه خود ببرد.