غرر فی تعریفها و بعض أحکامها
ما قیل فی جواب ما الحقیقة مهیة والذاتُ والحقیقة
قیلت علیها مع وجودٍ خارجی و کلّها المعقول ثانیاً یجی
و لیست إلاّ هی من حیث هیَه مرتبةً نقائض منتفیة
والکون فی تلک انتفا المقیّد نقیضه دون انتفا مقیّد
و قدِّمَن سلباً علی الحیثیة حتّی یعمّ عارض المهیة
فانْفِ به الوجود ذا التقیید لا مطلقه واتّخذنه مثلاً
والسلبَ خذه سالباً محصّلاً و لا اقتضا لیس اقتضا ما قابلا
[شرح منظومه، بخش حکمت، ص 92ـ95]
[[page 157]]