طعم شیرین همنشینی با امام
وقتی ما به جلسه های درس حضرت امام(س) می رفتیم، تنها از جنبه های علمی وجود امام استفاده نمی کردیم، بلکه خصوصیات اخلاقی ایشان هم بر ما تأثیر بسیاری می گذاشت. مهر و دوستی نسبت به امام(ره) در دل ما و همۀ دوستان افتاده بود. شاگردان امام، اگر در سال 41ـ40 عکس امام را در خانه می زدند و در مسجد و یا در مجامع از ایشان نام می بردند، فقط به لحاظ شرکت در جلسه های درس ایشان و تأثیرات فکری وجودشان بود. اما آن کسی که طعم شیرین همنشینی با امام و نشست و برخاست با ایشان را می چشید، ناخودآگاه مهرشان را در دل می گرفت؛ همانطور که بعدها هر ملتی در هر گوشه ای از دنیا ایشان را دوست داشتند.
[[page 8]]