مولانا به حرف توجه کن
امام در هنگام خشم بسیار خوددار بودند. به طور مثال اگر در هنگام درس عصبانی می شدند و می خواستند فریاد بزنند فقط می گفتند: «مولانا» و دستشان را بر زمین می زدند. با اینکه عصبانی می شدند تسلط بر نفس عجیبی داشتند. همین باعث می شد که هیچگاه کلمۀ زننده ای از زبانشان شنیده نشود. حتی اگر حرفی را بلند می گفتند فقط در همان حد بلند گفتن بود، یا اینکه حداکثر می گفتند: «آقا گوش کن؛ مولانا به حرف توجه کن».
* * *
[[page 44]]