اجتناب از شهرت طلبی
امام از همان ابتدا از هر کاری که شائبۀ شهرت طلبی و مقام خواهی بود اجتناب می ورزید. به عنوان مثال اجازه نمی داد کسی پشت سرش راه برود. اگر شاگردی اشکالی داشت و می آمد تا در بین راه از ایشان سؤال کند امام می ایستاد و اشکال را پاسخ می داد، بعد هم به او می گفت: «بفرمایید بروید». معمولاً شاگردان ایشان، درس را شب در حجرۀ خود می نوشتند، که خود من شیوۀ کارم چنین بود.
* * *
[[page 62]]