هر دو خنده مان گرفت

‏‏هر دو خنده مان گرفت‏

‏‏مرحوم حاج آقا مصطفی تعریف می کردند که: «ما (ایشان و پدرشان حضرت‏‏ ‏‏امام)‏‎ ‎‏توی بحث هایی که می کردیم گاهی که بحث جدی می شد جدال و بلند صحبت‏‎ ‎‏کردن و پا فشردن روی مواضع پیش می آمد. کسانی که مراقب امام بودند و از طرف‏‎ ‎‏دولت ترکیه ملازم ایشان بودند مأمورینی بودند که به امام علاقمند شده بودند و‏‎ ‎‏یک حرمت ویژه ای توی دلشان نسبت به امام ایجاد شده بود و این را بروز‏‎ ‎‏می دادند. در یک فرصتی آنها تصور می کردند من با پدرم دعوایمان شده و آمده‏‎ ‎‏بودند به طرفداری از امام با من دعوا کنند که تو چرا داد می زنی، چرا فحش می دهی‏‎ ‎‏و از این حرفها؛ نمی دانستند ما چه می گوییم که هر دو خنده مان گرفت. گفتیم نه‏‎ ‎‏اینها مباحث علمی است و این رسم است که در بین هم مباحثه ای ها و کسانی که‏‎ ‎‏بحث علمی می کنند اصرار و پافشاری روی مواضع هست و در نهایت به یک نتیجۀ‏‎ ‎‏منطقی می رسیم. شما نگران نباشید. ما با هم دعوا نمی کنیم».‏‎[1]‎

‏‏*  *  *‏

‏‎ ‎

‏‎[[page 94]]‎