جلسۀ سوم
جلسۀ سوم به ریاست دکتر محمد تسخیری برگزار شد. ایشان در ابتدای جلسه گفت:
جلسۀ سوم را در حالی آغاز می کنیم که به گمان من، بسیاری از ما عرفانی بودن آن را احساس کرده ایم. جلسه ای که ما را از عالم ناسوت به عالم لاهوت برده و روحها و حتی جسمهای ما را چنان عروج داده که نمی دانیم کجا هستیم. این است عرفان امام که دنیا را متحیر کرده و توجه به جنبه های مختلف این شخصیت عظیم که در همۀ عرصه های فقه و فلسفه و اصول و سیاست و عرفان و شجاعت و جهاد پیشتاز است، همگان را از درک چگونگی کشف این حالات عرفانی ناتوان کرده است.
ممکن است عده ای توانسته باشند بخشی از ابعاد وجودی این انسان الهی را درک کرده باشند؛ اما بسیاری از جنبه های این موجود عرفانی، هنوز هم بر بسیاری از نخبگان و اندیشمندان جهان عرب و دنیای اسلام پوشیده مانده است. شخصیت عظیمی که با تکیه بر عرفان، به سوی خداوند متعال قدم برداشت و از فرط عشق، درد را به جای دوا طلب کرد. به قول شاعر:
[[page 99]]
هرچه می خواهی بکن، من از غمت پروا ندارم
خوشتر از آزار تو اندر سرم سودا ندارم
این شخصیت عظیم، آنچنان در خداوند متعال فانی شده بودند که گویی همچون مقتدایش، امیرالمومنین علی بن ابیطالب ـ علیه السلام ـ قبل و بعد از هرکار، جز خدا چیزی را نمی دیدند و می گفتند: روزی که تو را نبینم، آن روز را جزء عمرم به شمار نمی آورم و اگر صبح فرا رسد و من روی تو را نبینم، گویی روزم چون شب تار است.
این جلسۀ پربرکت که تنی چند از صاحبنظران و بزرگان اندیشه و سلوک عرفانی در آن سخنرانی خواهند کرد، در واقع زمینه ای خواهد بود تا در آینده بتوانیم بیش از پیش، اندیشه های این عزیزان را مورد استفاده قرار دهیم.
یکی از این اندیشمندان، دکتر سامی مکارم، استاد کرسی تصوّف در دانشگاه امریکایی بیروت هست که بیش از پنجاه کتاب در زمینۀ تاریخ اندیشۀ اسلامی تالیف کرده است. در اینجا به بحث ایشان توجه می کنیم.
[[page 100]]