مشارکت کارکنان در کارها و تصمیمات سازمان روشی است که در سازمان‌ها برای بهبود روابط کار و ایجاد انگیزه کاری انجام می گیرد. این که مردم حس کنند که سازمان
[[page 325]]از خودشان است و به نظرات آنها در مورد سازمانشان بها داده می شود. این خود موجب انگیزه کاری شده و تعلق خاطر اعضا را به سازمان زیادتر می کند.
رهبر کبیر انقلاب در رابطه با همیاری و همدلی ملت در جریان امور می فرمایند:
«حالا از این به بعد تکلیف همه ما چیست؟ تکلیف همه ما این است که همه کمک کنیم برای ساختن این مملکت. شما در هر جا که هستید کمک کنید. ما هم اگر کاری ازمان برآید کمک بکنیم. کشاورزها هم کمک بکنند، کارگرها هم کمک بکنند همه کارمندها هم کمک بکنند.
تا کمک همه نباشد نمی شود این خرابه را آبادش کرد. کمک لازم است. خیال نکند یک کسی که من یک نفرم، من یک نفر چه از من برمی آید. هر یک نفری به اندازه یک نفر از او کار می آید. به اندازه همان یک نفر مکلف است کارش را انجام بدهد. الآن همه ما، همه قشرهای این ملت، مکلفند که برای این مملکت کار بکنند، تا اینکه با کار اینها این مملکت اداره بشود درست بشود.»
مشارکت افراد در کارها موجب ایجاد انگیزش در آنها شده و کارها به نحو مطلوبی انجام می پذیرد، بارها بر این مطلب تکیه شده که مشارکت افراد روشی سنجیده برای یاری و کمک به دولت است. امام خمینی درباره مشارکت مردمی چنین اظهار می دارد که:
«همین طور شرکت دادن مردم را در امور، این را کراراً گفتم، شما هم خودتان گفتید که یک کشوری را که بخواهید اداره بکنید، یک دولت تا شرکت مردم نباشد نمی شود اداره صحیح بشود. وقتی بنا شد که مردم شرکت کردند در کارها، شما شرکت دادید مردم را، آنهایی که الآن خدمت می کنند و سابق هم خدمت کردند به شما، به ما، به همه، به اسلام و شما را رساندند به اینجا، آنها را کنار نگذارید، رد نکنید، آنها را وارد کنید در کار.»
امام با تاکید بر مشارکت مردمی در کارها به مدیران اجرائی کشور توصیه می کند که:
[[page 326]]«دنبال این نباشید که هی هر چیزی را دولتی اش کنید. نه، دولتی در یک حدودی است، آن حدودی که معلوم است، قانون هم معین کرده ولیکن مردم را شرکت بدهید، بازار را شرکت بدهید».
پس در کلام و سیره امام، به مشارکت افراد تاکید فراوانی شده و حضور آنها در عرصه‌های مختلف کار موجب بهبودی روابط کار و انجام کارآ و اثر بخش فعالیت‌های اقتصادی و مدیریتی تلقی شده است. از این رو، باید با روش‌های منطقی مردم را همراه و همگام با خود نمود تا بقای انقلاب تضمین شده و نیز کشور در پناه پشتیبانی ملت به توسعه روزافروزن دست یابد. چه این که، همراهی مردم لازمه حرکت و ایجاد و بقا و استمرار نظام و حلال تمام مشکلات و بحران‌ها بوده و بدون آنها هیچ کاری ممکن نمی باشد.
نتیجه‌گیری می شود که باید مردم را نگه داشت، آنها را جذب کرد و در یک کلام تحصیل رضایت و خشنودی و تالیف و تصرف قلوب و ایجاد انگیزه سیاسی آنها امری ضروری است.
باید به گونه‌ای با مردم برخورد نمود و در رفتار سازمانی با افراد، طوری عمل کرد که مردم احساس کنند که به نظرشان توجه گردیده است و به شخصیت آنها بها داده می شود. لذا حضرت امام پیوسته به مردم شخصیت و هویت می دادند و رای مردم را میزان معرفی کرده و برای آنها، احترام تام قائل می شدند و تصمیمات سیاسی نظامی را در پرتو مشارکت سیاسی مردم و اعمال نظر آنها مورد ارزیابی قرار می دادند. سیره امام همواره براین بود که در جهت جلب نظر، اعتماد، رضایت مردم و تداوم تفکر عدم جدایی دولت (دستگاه مدیریت کشور) از مردم تلاش کند و مردمی بودن مسئولین و خلاصه پذیرش و مقبولیت مردمی را در ساختار اداری کشور به محک تجربه گذارد.
«تا ملت در کار نباشد، نه از دولت و نه از استانداران کاری نمی آید. یعنی، همه دستگاه‌های دولتی به استثنای ملت کاری از او نمی آید. از این جهت همه مان و
[[page 327]]شما آقایان همه و آنهایی که در اختیار شما هستند، همه باید کوشش بکنید که رضایت مردم را جلب بکنید در همه امور...»
[[page 328]]