ارتباط با امام در دوران تبعید ایشان

‏‏او در دوران تبعید امام وجوهات دینی مردم را برای آیت الله سید مرتضی ‏‎ ‎
‏‎[[page 43]]‎‏پسندیده‏‏ که در قم‏‏ اقامت داشت می برد و وقتی هم که منزل آیت الله ‏‎ ‎‏پسندیده در محاصره مأموران دولتی قرار گرفت شریف قنوتی وجوهات ‏‎ ‎‏را برای آیت الله حاج محمدصادق کرباسچی تهرانی‏‎[1]‎‏، نماینده امام، که در ‏‎ ‎‏کرمان‏‏ تبعید بود می برد. او راه اردکان‏‏ تا یزد‏‏ و کرمان و خوزستان‏‏ را با ‏‎ ‎‏هزار سختی و مشقت می پیمود تا وجوهات را به آیت الله تهرانی‏‏ برساند.‏‎[2]‎‏ ‏‎ ‎‏شریف قنوتی در جریان یکی از سفرهای خود، در بازگشت با چند تن از ‏‎ ‎‏دوستانش به سمت عشایر بختیاری رفت و در آنجا به تبلیغ و ارشاد ‏‎ ‎‏پرداخت و درباره آرمان های حضرت امام با مردم آن منطقه سخن گفت ‏‎ ‎‏همین امر سبب بازداشت وی گردید. او بعد از آزادی ماجرای زندانی ‏‎ ‎‏شدنش را چنین به خانواده اش توضیح داده بود: «... مرا داخل یک سلول ‏‎ ‎‏بسیار بزرگ انداختند که در آهنی بزرگی داشت هیچ کتابی برای مطالعه ‏‎ ‎‏و یا گذراندن زمان نداشتم تنها راه چاره را فکر کردن دیدم. مأمور آنجا ‏‎ ‎‏نیم ساعت به نیم ساعت وقتی متوجه می شد که من غرق فکر کردن ‏‎ ‎‏هستم در را بسیار محکم به هم می کوبید به طوری که برای لحظه ای ‏‎ ‎‏احساس می کردم بمبی منفجر شده است...»‏‎[3]‎‏ بعدها موضوع جمع آوری ‏‎ ‎‏وجوهات دینی مردم و ارسال آنها به حضرت امام، در جریان دستگیری ‏‎ ‎‏شریف قنوتی مورد توجه قرار گرفت و عوامل امنیتی در گزارشی که به ‏‎ ‎
‏‎[[page 44]]‎‏مقامات بالا ارسال کرده اند چنین آورده اند: «شیخ قنوتی این روحانی ‏‎ ‎‏افراطی علناً از افکار و عقاید ‏‎]‎‏آیت الله‏‎[‎‏ خمینی‏‏ تبعیت می کند و وجوهی ‏‎ ‎‏را که دریافت می کند به عنوان نماینده ‏‎]‎‏آیت الله‏‎[‎‏ ‏‏خمینی‏‏ قبض ‏‎ ‎‏می نماید...»‏‎[4]‎‏ اقدامات شریف قنوتی در جمع آوری وجوهات دینی و ‏‎ ‎‏تحویل آنها به آیت الله پسندیده یا آیت الله تهرانی با تأیید حضرت امام ‏‎ ‎‏خمینی‏‏ صورت می گرفت و این موضوع نشان دهنده وجود ارتباط بین ‏‎ ‎‏شریف قنوتی با‏‎ ‎‏امام در دوران تبعید ایشان است. سفر دو سه نفر از ‏‎ ‎‏اردکانی ها به عتبات عالیات‏‏ و دیدار اتفاقی آنها با امام و تأیید شریف ‏‎ ‎‏قنوتی از سوی امام در آن دیدار نشانگر آن است که شریف قنوتی ‏‎ ‎‏همچنان نماینده امام در اردکان فارس‏‏ بوده است: «اینجانب به اتفاق پسر ‏‎ ‎‏عموهایم مرحوم الله قلی نیازمند‏‏ و محمدحسین نیازی‏‏ به سفر مکه‏‏ ‏‎ ‎‏معظمه مشرف شدیم. در برگشت به عتبات عالیات مشرف شدیم. وقتی ‏‎ ‎‏که از حرم حضرت ابوالفضل العباس(ع)‏‏ بیرون آمدیم دیدیم یک ‏‎ ‎‏روحانی جلیل القدری وارد صحن شد، ما نمی شناختیم. سؤال کردیم ‏‎ ‎‏گفتند ایشان حضرت آیت الله خمینی‏‏ می باشد و ما برای زیارت ایشان ‏‎ ‎‏مجدداً به داخل صحن برگشتیم. آیت الله حکیم‏‏ هم داخل صحن بود. ‏‎ ‎‏ایشان با آیت الله حکیم‏‏ مصافحه کردند و بعد نشستند در گوشه ای من با ‏‎ ‎‏پسر عمویم خدمت ایشان رفتیم و پس از عرض ادب و دست بوسی، ‏‎ ‎‏سؤال کردند اهل کجا هستید؟ گفتیم اهل شیراز‏‏. فرمودند کجای شیراز ‏‎ ‎‏عرض کردیم اردکان فارس. حاج محمدحسین نیازی‏‏  گفت آقا ما ‏‎ ‎
‏‎[[page 45]]‎‏می خواهیم مبلغی پول برای شما بفرستیم چه کار کنیم. فرمودند این جا ‏‎ ‎‏مورد اشکال است و شما پول را در همان اردکان به آقای شریف قنوتی ‏‎ ‎‏بدهید و هر سفارشی، کاری، پولی دارید به ایشان بدهید به من ‏‎ ‎‏می رسد».‏‎[5]‎‏ شریف قنوتی در اواسط دهه چهل برای یاری رساندن به ‏‎ ‎‏نهضت امام خمینی به تنی چند از معتمدان در اردکان توصیه کرد به ‏‎ ‎‏جمع آوری کمک های مردمی به نهضت اسلامی اقدام کنند. این موضوع ‏‎ ‎‏توسط معتمدان محل با برخی از اهالی در میان گذاشته شد و با موافقت ‏‎ ‎‏اهالی روبه رو گردید و در طی مدت کوتاهی مبلغی وجه نقد جمع آوری ‏‎ ‎‏گردید و شریف قنوتی طی سفری به نجف اشرف، مبلغ جمع آوری شده ‏‎ ‎‏را به محضر امام خمینی‏‏ رساند و دوباره به اردکان‏‏ بازگشت. عوامل ‏‎ ‎‏امنیتی رژیم از این موضوع اطلاع یافته و یکی از معتمدان محل، حاج ‏‎ ‎‏کهیار شرفیان‏‏، را به ساواک احضار‏‎ ‎‏کرده و او را مورد بازجویی قرار ‏‎ ‎‏دادند اما او از گفتن واقعیت خودداری کرد. به دنبال این موضوع، عوامل ‏‎ ‎‏رژیم خود شریف قنوتی را احضار کردند و او را برای مدتی ممنوع المنبر ‏‎ ‎‏ساختند. اما شیخ همچنان به سخنرانی هایش ادامه داد با این تفاوت که ‏‎ ‎‏به جای نشستن در بالای منبر، کنار منبر می ایستاد و سخن می گفت‏‎.‎

[[page 46]]