بیا، بر سینۀ من
تن خود را رها کن
دو پلک مهربان را
پناه چشمها کن
در جان را به نرمی
به روی خواب واکن.
محمود کیانوش
اگر از کار و کوشش
تنت بیحال و خستهست
اگر اکنون مه خواب
به چشمانت نشستهست
اگر سنگینی پلک
نگاهت را شکستهست:
قایق خواب
باگزی شروع به تعریف و تمجید کردن
از والیانت میکند. او والیانت را کبوتری
دلاور مثل رعد و برق سریع، مثل درخت
بلوط قوی و....
[[page 6]]
انتهای پیام /*