مجله کودک 238 صفحه 4

یک خاطره هزار پند خانواده­ی شهدا برای حضرت امام جایگاه ویژه­ای داشتند. البته امام نسبت به همه­ی مردم مهربان بودند. ایشان که در برابر استکبار و قدرت­های شیطانی با استواری می­ایستادند. در برابر یک فرزند و مادر شهید بسیار فروتن و متواضع بودند. مثلا روزی، مادر شهیدی از اهواز برای ملاقات با امام آمده بود. او نامه­ای هم نوشته بود ولی موفق به دیدار نشده بود. دو، سه روزی در همان حوالی مانده بود، و سپس به اهواز برگشته و نامه­ای نوشته بود که مضمون کلی آن این بود:«حضرت امام! من به تهران آمدم ولی موفق به دیدار و ملاقات نشدم.» حضرت امام روی این نامه نوشته بودند: تا این مادر شهید را ملاقات من نیاورید، من به ملاقات کسی نمی­آیم. ایشان در مورد سایر اقشار مردم نیز چنین روحیه­ای داشتند. مثلا یکبار در سال 1343 که امام پس از مدتی که در زندان بودند. به قم برگشتند، عده زیادی برای دیدار با ایشان به قم می آمدند. سرجوخه گاتسی برای بررسی وضعیت زندانی که باگزی در ان اسیر است پرواز شناسایی انجام می­دهد. در بازگشت اعلام می­کند که این زندان بسیار دست نیافتنی و غیر قابل نفوذ است.