
در این مورد، واقعهای را میتوان نقل کرد که هم نشانهی
زهد حضرت امام است و هم گویای دلسوزی ایشان برای اسلام.
اگر شنیده باشید، حضرت امام کتابی دارند به نام «کشف اسرار».
این کتاب در نقد و رد کتابی با نام «اسرار هزار ساله» نوشته شد.
در کتاب اسرار هزار ساله، مبانی اعتقادی شیعه به مسخره گرفته
شده بود و به روحانیت، امام و اولیا اسلام توهین انجام گرفته بود.
هنگامی که حضرت امام این کتاب را خواندند، از سر دلسوزی برای
اسلام، درس و بحث و مطالعه و همه چیز را رها کردند و مشغول
نوشتن نقدی بر کتاب مذکور شدند. آنطور که میگویند، امام
در مدت چهل روز، این کتاب را نوشتند. پس از این مدت، کتاب
ایشان به نام«کشف اسرار» آماده بود. اما از آنجا که نمیخواستند
کارشان جنبهی خودنمایی داشته باشد، نامی از خود بر کتاب ذکر
نکردند. چنان که در چاپهای اول و دوم آن، هیچ کجا اشارهای به
نام مولف نشده است.
این مطلب، حکایت از خلوص حضرت امام دارد.
با اینکه جواب کتاب اسرار هزار ساله
را خود ایشان نوشته بودند، اما
دستور دادند که نامی از ایشان
بر کتاب نباشد، عملی که نشانهی
زهد خالصانهی حضرت امام(ره)
و شخصیت قابل بحث ایشان
است.
و پاسخ مادرش منفی است، زیرا وسط هفته
است و جیمی درس و مشق دارد.
[[page 5]]
انتهای پیام /*