مجله کودک 10 صفحه 11

علی جعفری کلاس دوم ابتدایی عقیده دارد که تنبیه اصلا کار خوبی نیست. علی می­گوید همین که کسی تشویق نشود، یعنی که یک جوره تنبیه شده است و دیگر نیازی نیست که کسی او را تنبیه کند. جعفر عیدی کلاس سوم است و می­گوید: «چرا بزرگترها همیشه بیشتر از اینکه تشویق کنند تنبیه می­کنند؟.» می­گویم خب شاید بچّه­هـا کارهای بد را بیشتر از کارهای خوب انجام می­دهند وبه همین دلیل بیشتر ازاین که تشویق شوند،تنبیه می­شوند. جعفر می گوید: «نه آقا، بزرگترها برای تنبیه پول خرج نمی­کنند؛ برای همین تا ما اشتباه می­کنیـم مـا را تنبیه می­کنند،امّا وقتی می­خواهند برای ما جایزه بخرند، چون پول ندارند گاهی یک سال طول می کشد تا به قولشان عمل کنند. از معلّم مدرسه می پرسم :« شما بیشتر از تشویق استفاده می­کنید یا تنبیه؟» آقا معّلم جواب می­دهد: «معلمها وقتی بچه­ها را تنبیه می­کنند که مجبور باشند، یعنی اوّل با بچّه­ها حرف می­زنند، بعد به وسیله دادن نمره سعی می­کنند آنها را به درس خواندن تشویق کنند و بعد اگر دانش آموز حرف معلّم خود را گوش ندهد، آن وقت معلّم چاره­ای جز تنبیه ندارد.» پدر یکی از اولیاء که برای پرسیدن وضع درسی پسرش به مدرسه آمده، می­گوید: «بچّه­ها باید بدانند که اگر بزرگترها آنان را تنبیه می­کنند، برای این است که آنها را دوست دارند و نـمی­خواهنـد بچّه­ها با بازیگوشی آیندۀ خودشان را خراب کنند؛ پس بچّه­ها نباید از تنبیه بزرگترها ناراحت شوند، بلکه باید از تنبیه درس بگیرند و کار خود را تکرار نکنند.» مدیر مدرسه درآخر می گوید: «تنبیه،بعضی وقتها لازم است؛ مثلاً خـوب است که پدر و مادرها بچّه­هایی را که مشقهایشان را ننوشته اند، از دیدن تلویـزیون یا بـازی محروم کنند؛ امّا بزرگترها هیچ وقت نباید بچّه­ها را کتک بزنند، چون بچّـه­ها شعور دارند و بدون کتک هم حرف بزرگتـرها را می­فهمند. بقیه بچّه­ها حرف خاصّی ندارند امّا همگی می­گویند تشویق خیلی بهتـر از تنبیه است.