مجله کودک 10 صفحه 22

ویژه ولادت امام حسن (ع) جامه­هایی­از بهشت شب عید بود. امام حسن و امام حسین خسته از بازیهای کودکانه، به آغوش مادر پناه آورده بودند. فاطمه (س) بر سرشان دست می­کشید و آرام آرام در گوششان لالایـی می­خواند. عید آن سال، کودکان فاطمه (س) لباس نو نداشتند که بر تن کنند. حضرت فاطمه (س) این را خوب می­دانست. چشم کودکان از خواب سنگین بودو اتاق، نیمه تاریک. ناگهان امام حسن (ع) رو به مـادر کرد و گفت: «همۀ بچّه­هـای مدینـه لباسهای نو پوشیده­اند.» امام حسین (ع) ادامه داد: «چرا لباسهای عید ما را بر تنمان نمی­کنی؟» حضرت فاطمه (س) چشمهای خواب آلودۀ آنان را بوسید وآرام گفت: «لباسهای شما نزد خیاط است. همین که آنها را بیاورد، شما نیز لباسهای نو خواهید پوشید.» کودکان به خواب رفتند. لالایی حضرت فاطمه (س) قطره­های اشکی شد که آرام و بی­صدا بر چهرۀ مبارکش جاری می­شد. او به فردا می­اندیشید. به این که اگر کودکانش روز عید