انرژی هستهای راه چارهی کمبود انرژی
از سال 1896 میلادی، معلوم شد که بعضی از انواع اتمها ، مانند اتمهای اورانیوم و توریوم میتوانند،
ذرات بسیار کوچکی از خود آزاد کنند. به این حالت، خاصیت رادیواکتیوی این اتمها گفته می شد. در جریان
این کار، هر اتم اورانیوم یا توریوم مقدار زیادی گرما آزاد میکند. این گرما بسیار بیشتر از گرمایی است
که هنگام سوختن نفت آزاد میشود. در اورانیوم و توریوم، گرما به علت تغییرات ایجاد شده در هستهی
اتم به وجود میآید. به این دلیل به آن انرژی هستهای میگویند.
از سال 1940 میلادی به بعد، دانشمندان بیشتر به اهمیت اتم اورانیوم پی بردند. آنها فهمیدند که وقتی
اتمهای اورانیوم با ذرات ریزی به نام نوترون برخورد می کند، اتفاق عجیبی میافتد. هنگامی که نوترون
به اتم اورانیوم برخورد میکند، آنرا به دو نیمهی تقریباً
مساوری میشکافد. در این شکافته شدن هستهی اتم
اورانیوم، دوباره نوترونهای دیگر تولید میشوند که
آنها هم میتوانند اتمهای اورانیوم دیگری را بشکافند و
باز هم نوترونهای بیشتری تولید کنند. تمام این کارها
در کمتر از ثانیه انجام میشود و میلیاردها، میلیارد اتم
شکافته میشوند. با این انرژی عظیمی آزاد میشود.
البته همهی اتمهای اورانیوم نمیتوانند به این راحتی
شکافته شوند. گونهای کمیباب و خاصی به نام اورانیوم
235 این قابلیت را دارد. اورانیوم 235 که اورانیوم غنی
شده نام دیگر آن است میتواند انرژی عظیمی از هستهی
خود آزاد کند. انرژی که در سال 1945 میلادی باعث
انفجار بمب اتم در هیروشیمای ژاپن شد. اما مدتهاست
که دانشمندان فهمیدهاند میتوانند شکافتن اورانیوم را
کنترل کنند تا عمل آزاد سازی انرژی به صورت انفجاری نباشد. این کار در نیروگاههای هستهای انجام
میشود. در نیروگاه به طور منظم، اتمهای اورانیوم شکافته میشوند و مقدار زیاد انرژی آنها، مرحله به
مرحله، بدون حالت انفجاری، آزاد میشود.
البته استفاده از انرژی هستهای آنچنان راحت و آسان نیست. با شکافت اورانیوم، ذرات خطرناکی مانند
پرتو ایکس و گاما نیز آزاد میشوند که بسیار خطرناکند . اما به نظر میرسد انسان بر این مشکلات هم
پیروز شود. در هر حال، مهمترین منبع انرژی آدمی در سالهای آینده چیزی جز انرژی هستهای نیست.
تاتا سفری
[[page 15]]
انتهای پیام /*