مجله کودک 261 صفحه 5

در سال 1348 هجری شمسی، به ده هزار ایرانی، پس از زیارت حج، ویزای عراق داده بودند. به همین دلیل، جمعیت انبوهی از زایران ایرانی در نماز جماعت حضرت امام در مدرسه­ی بروجردی نجف شرکت می­کردند. این جمعیت همواره می­خواستند که پس از پایان نماز؛ امام را با سلام و صلوات در خیابان­ها همراهی کنند. از این رو، هر شب بعد از نماز، هنگامی که حضرت امام می­خواستند از مدرسه بیرون بروند، دستور می­دادند به مردم اعلام کنند: هیچ کس حق ندارد با من از مدرسه بیرون بیاید. به ناچار زایران در مدرسه صبر می­کردند و پس از آنکه امام دور می شدند، به تدریج از مدرسه بیرون می­رفتند. نکته­ی جالب این است که حضرت امام در شرایطی از همراهی زایران ایرانی خودداری می­کردند که سخت در عراق و در حالت تبعید، تنها و بی­یاور بودند. در آن زمان، رژیم عراق به سختی می­کوشید آن بزرگوار را در عراق منزوی و گوشه گیر سازد. شاید حرکت زایران ایرانی در پشت سر امام، نمایش جالبی از قدرت ایشان در برابر رژیم بعث عراق می­شد. اما حضرت امام از آنجا که به خدا متصل بودند و جز خدا نمی­دیدند، هیچ گاه خود را تنها احساس نمی­کردند و به همین دلیل هم نیازی به این گونه نمایش­های قدرت نداشتند. لکسوس 200IS