مجله کودک 265 صفحه 10

امیر محمّد لاجورد تنها صداست که می ماند قسمت اول مدت خیلی از زمانی که انسان تلاش می کرد تا صداها را روی چیزی ضبط و نگهداری کند نگذشته است . با پیشرفت سریع دانش و فن آوری ، دستگاهها روز به روز پیشرفته تر شده اند ، تا به امروز که با خرید یک دستگاه کوچک و ارزان ، هم قیمت با یک عدد پیتزا؛ و با فشار تنها یک دکمه می توان صداها را ضبط کرد . این داستان در استودیوهای صدابرداری ، گذشته از شباهت ها دارای اختلاف هایی است که ازجمله می توان به قیمت بسیار بالا و همچنین کیفیت خیلی خوب ابزار و لوازم آنها اشاره کرد . دیدار دو هفته از نشریه دوست در استودیو موسیقی حوزه هنری است . —لطفاً خودتان را معرفی کنید . مجید فلاح پور ، 34 ساله ، صدابردار —چه شد که صدابردار شدید ؟ من همیشه عاشق هنر بوده ام . از دوره نوجوانی عکاسی ، گرافیک و نقاشی کار می کردم . حتی عکسهایی را که می گرفتم خودم چاپ می کردم . در سال 1372 به استخدام مرکز موسیقی حوزه هنری درآمدم و در قسمت تولید مشغول به فعالیت شدم ، نزد آقای بهرام رحمانی کار کردن با دستگاهها و ادیت کردن (اصلاح کردن) نوار را یاد گرفتم . در سال 1373 با تأسیس استودیو موسیقی حوزه هنری از قسمت تولید به استودیو آمدم و کار صدابرداری را با آموزش و کمک و پشتیبانی چند نفر از استادان فرا گرفتم و صدابردار شدم . البته هنوز هم خود را شاگرد آنها می دانم . طناب سطل پاره می شود و گارفیلد ، معلق زنان از بالا بر روی زمین می افتد .