
که توانست به دست همه برسد و همگان از جادویی که این پدیده
میآفرید لذت ببرند. هفته گذشته دیداری داشتیم از عکسخانه
شهر تهران که دیدید و خواندید. «کودکان دیروز» که مجموعهای
از عکسهای کودکان در صد سال گذشته است و توسط این موزه
به چاپ رسیده است توجهم را جلب کرد. با هماهنگیهای لازم،
خانم مژگان طریقی مدیر موزه عکسخانه شهر اجازه چاپ تعدادی از
عکسهای این مجموعه را در نشریه دوست کودکان دادند. دیدار
این هفته ما، با کودکان دیروز است، کودکانی که در حدود یک قرن
قبل می زیسته اند. به احتمال خیلی زیاد هیچیک از آنها دیگر در
این دنیا نیستند اما به وسیلهی جادوی عکاسی، تصویر آنها جلوی
روی ماست. به چهرههایشان خوب نگاه کنید، و به چشمهایشان،
همگی به دوربین زل زدهاند، انگار همگی مسحور این پدیدهی
باورنکردنیاند، پدیدهای که تا به امروز نیز جادویی به نظر میرسد.
ما، افرادی که در سال 1386 زندگی میکنیم، در زمانی که بیش
از یک قرن و نیم از اختراع عکاسی گذشته است چه عکس العملی
در برابر عدسی دوربین داریم؟ وقتی عدسی یک دوربین شما را
نشانه میرود چه حس و حالی دارید؟
«در چند پاراگراف از این متن، از مطالب نشریه عکس به عنوان منبع
استفاده شده است.
گویهای شناور بر آب
مانند یک رفلکتور، علایم رادار
را دریافت یا ارسال میکنند.
[[page 13]]
انتهای پیام /*