پیش کاشته بود. بوته های نخود ،کوتاه و بلند رشد کرده بودند غلاف بعضی نخودها را که باز می کردید ، می دیدید که نخودها سبز و خوشرنگ داخل غلاف خود خوابیده اند . اما بعضی ازنخودها زرد رنگ و چروکیده بودند .البته اکثریت با نخود فرنگی هایی بود که سبربودند و چروک نداشتند .
مشاهده این نخودها، مندل را به فکر فرو برد.او شروع به مطالعه و آزمایش بر روی بوته های نخود فرنگی کرد . چندی بعد او فهمید که هر بوته نخود فرنگی فرزند دو گیاه دیگر است و آن دو گیاه به یکسان ومساوی با هم صفات خود را به فرزندشان منتقل کرده اند . چندی بعد او نکته دیگری را هم فهمید و آن این نکته بود که صفات های پدر ومادر با هم ترکیب نمی شوند. بلکه از هم جدا منتقل می شوند. مثلاً گیاهان بلند و کوتاه همیشه گیاهانی مثل خود تولید میکنند و نه بین آن دو . به نظر مندل این طور رسید که انگار صفت های پدر ومادر (چه گیاه و چه انسان ) به صورت دسته های جدا ومشخصی به ارث می رسند و در وجود فرزند قرار داده می شوند. بعدها دانشمندان فهمیدند که نظرمندل درست بوده است. آندسته های جدا ومشخص هم چیزی نبودند جز آنچه که امروزه آنها را «ژن» مینامیم. البته اهمیت یافته های مندل تا اوایل قرن بیستم ناشناخته باقی ماند و کسی پی به اهمیت آنها نبرد.
باشند . بعضی از انها مانند ستاره دنباله دار «هالی» هر 76 سال یکبار ازکنار زمین عبور میکنند.
[[page 19]]
انتهای پیام /*