خب، مثلا می بینید داورانی که برای قضاوت انتخاب شده اند از کسانی هستند که در دوره های پیشین جایزه هایی یا حتی جایزه اول را برده اند اما تنها چنین چیزهایی ملاکی برای انتخاب آنها نیست. به طور کلی می توان گفت افرادی به عنوان داوران خارجی این دوسالانه انتخاب می شوند که در دنیا شناخته شده و مطرح هستند. آنها قبلا در جشنواره های بین المللی مهمی داوری کرده اند و یا به نوعی در سطح جهان پیش کسوت شناخته می شوند. به عبارت دیگر می توان گفت هنرمندان مطرحی از کشورهایی هستند که در زمینه کاریکاتور، صاحب سبک شناخته می شوند.
گویا به غیر از کار داوری، از حضور داوران خارجی نفعی هم شامل کاریکاتوریست های ایرانی می شود.
بله. جلسات پرسش و پاسخ و کارگاه هایی در طول دوسالانه برگزار می شود که به وسیله آن هنرمندان ایرانی می توانند از نزدیک با داوران آشنا شده و اطلاعات خوبی مثلا درباره تکنیک کار آنها به دست اورند. این جلسات آموزشی بسیار هم می توانند مفید باشند.
هنرمندان چه کشورهایی از همه بیشتر برایتان کاریکاتور فرستاده اند؟
بعد از ایران، به ترتیب کشور ترکیه با 64 هنرمند. چین با 55 هنرمند و برزیل با 46 هنرمند بیشترین آمار را دارند
بعد از اتمام هر دوسالانه کاریکاتور، آثار چه می شوند؟
آثار به استان ها و شهرهای مختلفی برده شده و به نمایش درمی آیند تا به این وسیله جمع کثیری از مردم بتوانند آنها را ببینند، بعد از این کار نیز در نهایت آثار به گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران افزوده می شود. هدف از این کار تمرکززدایی از تهران است و در این راستا کار به آنجا رسیده که در این دوره از دوسالانه کاریکاتور شاهد گشایش این دوسالانه در تهران و اهواز به طور همزمان هستیم و موزه هنرهای معاصر اهواز هم میزبان نهمین دوسالانه بین المللی کاریکاتور است.
باقالی و لبو، آن هم روی چرخ دستی ، پذیرایی شما از مهمانان در مراسم افتتاحیه دوسالانه عجیب نبود؟
بالاخره دوسالانه کاریکاتور است دیگر، پذیرای ما از مهمانان با این دو خوراکی آن هم به صورت سنتی، آن طور که در سطح شهرهایمان عرضه می شود بود. ناگفته هم نماند که در سرمای آذرماه گویا خیلی به دل مهمانان چسبید!
گاهی ممکن است چهره اسب به دلیل بیماری خاص یا دلایل دیگر، ره رنگ سفید گرایش پیدا کند. این حالت به "آلبینوز" معروف است.
[[page 13]]
انتهای پیام /*