□ سید محمد تهرانپور (سفیر نیشابوری)
عصری دگر ستارۀ ایمان غروب کرد
از آسمان کشور ایران غروب کرد
او یادگار رهبر ما بود و ای دریغ
ناگه از آستان جماران غروب کرد
زخمی ز تیر خدعۀ دشمن به سینه داشت
در حالتی غریب و پریشان غروب کرد
همچون گُلی بگلشن آزادگی شکُفت
چون اختر سپهر دل و جان غروب کرد
دیگر کسی بفکر شب بی ستاره نیست
ای وای ما که آن مَهِ تابان غروب کرد
داغی نهاد بر دل مستضعفان دهر
مثل ستارگان درخشان غروب کرد
شام سیه «سفیر» شود تیره‌تر ز پیش
زیرا که ماه طلعت قرآن غروب کرد
[[page 366]]