مجله کودک 478 صفحه 13

راحتی فکر و عواطف خود را بیان کند به همین دلیل شعر نو مواردی از قالبهای شعر کهن را کنار گذاشت. حالا میشد سرود: تو را من چشم در راهم، و یا: آی آدمها، که بر ساحل نشسته شاد و خندانید... Õ اگر نیما توانست یکسان بودن طول مصراعها در شعر را نادیده بگیرد پس دیگران هم میتوانند ویژگیهای دیگری از شعر را نادیده بگیرند و شعر بگویند. همین هم شد. شعر نیما به همان شکل خودش از زمان نیما تا روزگار ما ادامه پیدا نکرد. شعر نو شاخههای دیگری پیدا کرد که از جمله میتوان به شعرهای سپید سرخپوستان آمریکا نیز از نوعی بلم به نام «بارک» استفاده میکردند. عرض این بلم بیشتر از بلمهای دیگر بود و با اتصال چند چوب استحکام آن بیشتر میشد.