فصل دوم : خاطرات دوران طلبگی

درگذشت آیت الله یثربی کاشانی

کد : 126321 | تاریخ : 16/08/1395

درگذشت آیت الله یثربی کاشانی[1]

‏از رویدادهای مهم سال‌های پیش از 1339 ـ که مصادف با دوران حیات پر برکت آیت ‏‎ ‎
‎[[page 54]]‎‏الله بروجردی است ـ درگذشت آیت الله ‏‏یثربی کاشانی ‏‏از عالمان بزرگ کاشان بود. با‏‎ ‎‏انتشار خبر درگذشت آیت الله یثربی، بی‌درنگ آیت الله بروجردی به آقای ‏‏تربتی واعظ‏‎ ‎‏دستور دادند،‌ که در کمترین زمان شمار زیادی از طلاب را برای تشییع پیکر آیت الله ‏‎ ‎‏یثربی به کاشان اعزام کنند. این رویداد بیان‌کننده عنایت ویژه آیت الله بروجردی نسبت ‏‎ ‎‏به آقای یثربی است، که به دلیل منزلت والای علم و تقوا و فضایل اخلاقی ایشان ‏‎ ‎‏صورت گرفته است.‏

‏در پی فرمان آیت الله بروجردی، گروه بسیاری از طلاب آماده حرکت به سمت ‏‎ ‎‏کاشان‏‏ شدند،‌ که من هم در میان طلاب اعزامی بودم. آقای تربتی واعظ، همراه آقای ‏‎ ‎‏سید عبدالرضا حجازی‏‏ مقدمات حرکت را فراهم کردند. هرچند پیش از رسیدن کاروان ‏‎ ‎‏طلاب به کاشان، مراسم تشییع آیت الله یثربی برگزار شده بود،‌ و ما با شهری عزادار ‏‎ ‎‏روبه‌رو شدیم، اما طلاب اصرار داشتند که با رفتن سر مزار ایشان نسبت به وی ادای ‏‎ ‎‏احترام کنند. گروهی از مردم کاشان، با جمعی از روحانیون آن شهر به استقبال ما آمده ‏‎ ‎‏و اصرار بسیار داشتند که شب را در کاشان بمانیم. از طرفی هوا به شدت سرد بود. و ‏‎ ‎‏شمار طلاب نیز بسیار بود. با این حال طلاب با تشکیل گروه‌های کوچک و بزرگ، و ‏‎ ‎‏با تشخیص و صلاحدید خود مردم، میزبانی اهالی کاشان را پذیرفته و شب را در کاشان ‏‎ ‎‏مانده و در مجالس دیگر بزرگداشت آیت الله یثربی هم شرکت کردند.‏

‏ایشان از نظر علمی موقعیت والایی داشت. معروف است که آیت الله یثربی ‏‎ ‎‏برخلاف فتوای‌ آقای بروجردی، به جواز بقا بر تقلید میت‌ قائل بود. در سفری که ایشان ‏‎ ‎‏در زمان آقای بروجردی به قم آمده و به زیارت حرم ‏‏حضرت معصومه‏‏ علیها السلام مشرف ‏‎ ‎‏می‌شوند، آقای بروجردی از ایشان درخواست می‌کنند که مدت کوتاهی در قم بمانند، ‏‎ ‎‏ایشان این پیشنهاد را قبول می‌کنند. در این مدت هر از چند گاهی، میان این دو بزرگوار ‏‎ ‎‏بحث‌های علمی انجام می‌گیرد، از جمله بحث پیرامون جواز یا عدم جواز بقا بر تقلید ‏‎ ‎‏میت‌، و سرانجام مرحوم آقای بروجردی استدلال آقای یثربی را پسندیده و از فتوای‌ ‏‎ ‎‏خویش عدول کرده و از ایشان درخواست می‌کنند که برای همیشه در قم بمانند. آیت ‏‎ ‎
‎[[page 55]]‎‏الله بروجردی تصریح می‌فرمایند که شخصیت بزرگی مثل شما حیف است که در ‏‎ ‎‏کاشان باشد.‏

‎[[page 56]]‎

  • . آن مرحوم در سال 1311 هجری، در سامرا و در بیت علمی مرحوم آیت اللّه آقا سید محمدرضا بن سید  اسماعیل بن عبدالرزاق یثربی کاشانی متولد شد، در سن 5 سالگی، یعنی سال 1316 قمری همراه پدر وارد شهر  کاشان شد و مقدمات و سطوح را در محضر پدر و سایر اساتید آموخته و در دوران جوانی دروس سطح را  تمام کرده و سال 1321 وارد حوزه نجف گردید، بار دیگر سطح و کفایه را نزد آیت اللّه سید ابوالحسن  اصفهانی به پایان رسانید و سپس از محضر اساتید بزرگ آن روز نجف، مرحوم آیت اللّه سید محمد کاظم  یزدی، مرحوم آیت اللّه شریعت اصفهانی (متوفای 1339)، مرحوم آیت اللّه آقا ضیاء عراقی(متوفای 1361)،  مرحوم آیت اللّه میرزا حسین نائینی (متوفای 1355)، بهره‌های علمی فراوانی برد، در مدتی کوتاه در درس  مرحوم آقا ضیاء عراقی مشارّ بالبنان گردید و خود معظم له نیز بیشتر رشد و ترقی خود را مرهون تحقیقات  مرحوم آیت اللّه آقا ضیاء الدین عراقی در اصول و نیز رهین تعلیمات مرحوم آیت اللّه یزدی در فقه می‌دانست.  در سال 1339ـ که مرحوم والدش ایشان را به کاشان طلبید ـ تصمیم گرفتند که به ایران مراجعت کنند، ایشان  در کاشان، در یکی از بیت‌های علمی آن روزگار به تدریس مشغول شد. و به دعوت آیت اللّه العظمی حائری  در سال 1341 به قم هجرت کرد. از شاگردان ایشان رهبر کبیر انقلاب، امام خمینی، سید محمد یزدی معروف  به داماد، آیت اللّه آقا سید شهاب الدین مرعشی نجفی و آیت اللّه آقا شیخ‌هاشم آملی و آیت اللّه سید کاظم  اراکی گلپایگانی و آیت اللّه صالحی کرمانی و آیت اللّه حاج میرزا حسن یزدی،‌ و حجت الاسلام و المسلمین  میر سید محمد یثربی(اخوی خودشان)، شیخ جواد ارسنجانی، آقای مجتهدی تبریزی، آیت اللّه آقا علاء الدین  کرمانشاهی، آیت اللّه حاج میرزا حسن آقا طاهری اردبیلی، آیت اللّه سید میرزا آقا ترابی، و از شاگردان اخیر  ایشان حضرت آیت اللّه العظمی منتظری و آیات و حجج اسلام: حاج شیخ مرتضی مطهری و همچنین اخوان  مرعشی و حاج سید احمد پیشوائی و میرزا محمد ثاراللهی همدانی و شیخ محمد رضا طبسی و حاج شیخ  اسماعیل بهاری را می‌توان نام برد. ایشان پس از فوت پدر ناچار به ترک حوزه و بازگشت به کاشان شد، و در  آن‌جا اقامت گزید، در سال 1265 هجری ـ که به قصد زیارت مرقد مطهر حضرت معصومه به قم آمده بودند ـ  بنا به اصرار آیت اللّه العظمی بروجردی و دیگر بزرگان در قم مانده و حوزه درسی تشکیل دادند که این ایام  بیش از دو ماه به درازا انجامید و با ارتحال مرحوم آیت اللّه سید ابوالحسن اصفهانی، درس‌های حوزه 40 روز  تعطیل گردید، ایشان به قصد زیارت عتبات به عراق مشرف و پس از چندی با نیاز بسیاری که حوزه علمیه قم  به وجود ایشان داشت، متأسفانه بار دیگر به کاشان رفته و برای همیشه در آن‌جا ماندگار شدند، ایشان سی سال  و اندی در این شهر اقامت داشته و در سال 1379 قمری برابر با سال 1339 شمسی، در کاشان، از دنیا رخت بر  کشید. پیکر این مرد بزرگ با نهایت تجلیل در کاشان ـ پشت مشهد، از محلات کاشان ـ به خاک سپرده شد.  ر.ک: مجله نور علم، دوره دوم، شماره هفتم، نشریه جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ص 91 ـ 102.

انتهای پیام /*