حضرت امام پس از آن برای اقامت، مدرسه رفاه را مناسب دانسته و به آن جا رفتند. شبی که آقای محمد تقی فلسفی به آن مدرسه تشریف آورده بودند، امام به ایشان فرمودند که سخنرانی کنند. آقای فلسفی چند سال بود که ممنوع المنبر بوده و سخنرانی نداشت، بدین سان پس از چند سال دوری از مجلس و منبر، به دستور امام و در حضور ایشان سخنرانی کردند که بسیار جالب بود.
[[page 399]]من و محمد منتظری در مدرسه رفاه فعالیت می‌کردیم. برای ورود به آن مدرسه کارت شناسایی تنظیم شده بود. فقط کسانی که دارای این کارت بودند، می‌توانستند به آن جا وارد شوند، محمد منتظری، هر روز کارهای مربوط به کمیته شهر ری را انجام داده و هنگام ظهر به مدرسه رفاه برگشته و با هم ناهار می‌خوردیم، غذای ما عبارت بود از عدس داغ، یا آبگوشت، بیشتر اوقات خوراک‌مان، یک تکه نان سنگک و پنیر و گردو بود. گفتنی است که غذای امام و همسرشان نیز همین چیز‌ها بود. ما از خوردن غذای ساده مدرسه رفاه سیر نمی‌شدیم، به همین دلیل، گاه بیرون از مدرسه می‌رفته و چند سیخ کباب می‌خوردیم.
روزی همراه چند تن به مرکز تعلیمات نظامی شهر ری رفتیم، تا اموال آن جا به غارت نرود. چند سرباز با اسلحه‌های خود به محاصره مردم در آمده بودند، سرانجام آنان را به اقامتگاه امام برده و آنان در آن جا اسلحه‌های خود را تحویل دادند.
در آن ایام، بسیاری از مهره‌‌های سیاسی حکومت ـ که هنوز در ایران مانده بودند ـ دستگیر شدند. چون احتمال می‌‌‌رفت که آنان به انقلاب ضربه بزنند، به سرعت اعدام شدند. بختیار توانست از کشور خارج شود، آن اعدام‌ها از سوی دادگاه انقلاب صورت گرفت، که مسئول آن، آقای صادق خلخالی بود. این حرکت انعکاس چشم‌گیری در رادیو‌های خارجی داشت. امام فرمودند: «ما در حق این‌هایی که اعدام کردیم، خدمت کردیم، هر چه بیشتر می‌ماندند گناه‌شان سنگین‌تر می‌شد، ما گناه‌شان را کم کردیم». وقتی دولت موقت تشکیل شد کسانی مانند محمد منتظری نارضایتی‌هایی داشتند. از همین رو او گروهی به نام «نهضت‌های آزادی بخش» تشکیل داده و در کشور‌های اسلامی، از جمله: لیبی، الجزایر و فلسطین به فعالیت پرداخت. ایشان معتقد بود، که نهضت آزادی در خط مستقیم امام و مبارزه نیست، از طرفی او نگاه خوبی هم نسبت به مهندس بازرگان نداشت.
محمد منتظری در 21 خرداد، به همراه گروه زیادی که از پیروان او بودند، به فرودگاه رفتند تا به لیبی سفر کنند، آنان می‌گفتند که معمر قذافی از آنان برای شرکت
[[page 400]]در جشن برچیده شدن پایگاه‌های آمریکایی دعوت کرده و رفتن‌شان هیچ ربطی به مساله امام موسی صدر ندارد. دولت موقت از خروج آن دسته، از کشور پیش‌گیری کرد، از همین رو آنان در فرودگاه مهرآباد تحصن کرده و نماز ظهر را به جماعت برگزار کردند، پس از چند روز این تحصن بی‌نتیجه پایان یافت.
[[page 401]]