آفتاب نیمه شب
ای خوب رُخ که پرده نشینی و بی حجاب
ای صَدهزار جلوه گر و باز در نقاب
ای آفتاب نیمه شب ای ماه نیم روز ای نجم دوربین که نه ماهی نه آفتاب
کیهان طلایه دارت و خورشید سایه ات گیسوی حور خیمۀ ناز تو را، طناب
جانهای قُدسیٰان همه در حسرتت به سوز دلهای حوریان هَمه در فُرقتت کباب
انموذَج جمالی و اُسطورۀ جَلال دریای بی کرانی و عالم هَمه سراب
آیا شود که نیم نظر سوی مٰا کُنی تا پر گشوده، کوچ نمٰاییم از این قباب
ای جلوه ات جمالْ دِه هرچه خوبرو ای غمزه ات هلاکْ کُنِ هَرچه شیخ و شاب
چشم خراب دوست، خرابم نموده است
آبادی دو کوْن به قُربانِ این خراب
[[page 47]]