سخن دل

‏‎ ‎

‏‏سخن دل‏

‏‏عاشق دوست ز رنگش پیداست‏

‏‏بی دلی از دل تنگش پیداست‏

‏‏نتوان نرم نمودش به سخن‏  ‏این سخن از دل سنگش پیداست‏

‏‏از در صُلح بُرون ناید دوست‏  ‏دیگر امروز ز جنگش پیداست‏

‏‏می زده ست از رُخ سُرخش پُرسید‏  ‏مستی از چشم قشنگش پیداست‏

‏‏یار امشب پی عاشق کشی اَست‏  ‏من نگویم؛ ز خدنگش پیداست‏

‏‏رازِ عِشق تو نگوید «هندی»‏

‏‏چه کُنم من، که ز رنگش پیداست‏

[[page 50]]