سرود عشق

‏‎ ‎

‏‏سُرودِ عشق‏

‏‏بهٰار آمد و گُلزار نورباران شد‏

‏‏چمن ز عشق رُخ یار، لاله افشان شد‏

‏‏سُرود عشق ز مُرغان بوستان بشنو!‏  ‏جمال یار ز گُلبرگِ سبز تابان شد‏

‏‏ندا به سٰاقی سرمستِ گُلعذار رسید‏  ‏که طرف دشت چو رُخسار سُرخِ مستان شد‏

‏‏به غنچه گوی که از روی خویش پرده فکن‏  ‏که مُرغ دل ز فراق رُخت پریشان شد‏

‏‏ز حال قلب جفا دیده ام مپرس، مپرس‏

‏‏چو ابر از غم دلدار اشگ ریزان شد‏

[[page 90]]