سایۀ سرو

‏‏ ‏

‏‏سایۀ سَرو‏

‏‏ابرو و مُژّۀ او تیر و کمان است هنوز‏

‏‏طرّۀ گیسوی او عطرفشان است هنوز‏

‏‏ما به سوداگری خویش روانیم همه‏  ‏او به دلبُردگی خویش روان است هنوز‏

‏‏ما پی سٰایه سَرْوَش به تلاشیم همه‏  ‏او ز پندار من خسته نهان است هنوز‏

‏‏سر و جانی نبود تا که به او هَدیه کُنم‏  ‏او سراپای همه روح و روان است هنوز‏

‏‏من دل سوخته پَروانه شمع رُخ او‏  ‏رُخ زیباش عَیان بود و عَیان است هنوز‏

‏‏قدسیان را نرسد تا که به ما فخر کُنند‏

‏‏قصّۀ عَلَّمَ الأسْمٰا به زبان است هنوز‏

[[page 127]]