جور
از جور رضاشاه کُجا داد کُنیم
زین دیو، بَرِ که ناله بُنیاد کُنیم
آن دم که نَفَس بود، رَه ناله ببست
اکنون نفسی نیست که فریاد کنیم
[[page 317]]