کودک خجالتی از اینکه در جمع قرار بگیرد احساس ناراحتی میکند. او در این وضعیت عصبی و مضطرب است. در زنگ ورزش دوست دارد شاهد بازی بچهها باشد ولی خود به بازی آنها نپیوندد. البته بیشتر بچهها در حالت عادی کمی احساس خجالت و کمرویی دارند و این طبیعی است. آنها به این وسیله میخواهند با محیط جدید آشنا شوند. بنابراین احتیاط میکنند و کمی خجالت میکشند. اما بچههایی به شکل حاد و شدید این مشکل را دارند در تمام اوقات زندگی احساس شرمساری میکنند. این حالت بد، باعث میشود که آنها نتوانند در اجتماع و در بین سایر بچهها رشد اجتماعی خوبی داشته باشند.
برای اینکه بدانیم چرا بعضی بچهها چنین حالتی دارند باید به این نکات توجه کنیم:
بعضی بچهها به طور ارثی چنین حالتی دارند. یعنی پدر و مادر آنها (یا یکی از آنها) به شدت خجالتی است.
بچههایی که رفت و آمد خانوادگی کمی در خانه دارند. بیشتر دچار این حالت میشوند. در خانه این افراد نه کسی به مهمانی میآید و نه آنها به مهمانی میروند.
بعضی کمبودها و نقصها در بچه میتواند علت خجالتی شدن بشود. مثلاً چاقی بیش از حد، نمیگذارد تا او به راحتی در بین همشاگردیها و بچههای همسن و سال خود حضور پیدا کند. یا داشتن ضعف شنوایی و بینایی، کوتاهی یا بلندی بیش از حد قد هم میتواند علت خجالتی بودن باشد.
به غیر از اینها روانشناسان دلایل و عوامل دیگری را هم مقصر میدانند. البته آنها راهحل را هم بلد هستند. مثلاً انجام جلسات مشاوره و یا نقش اجتماعی دادن به این بچهها (مبصر کلاس شدن یا مسئول کتابخانه مدرسه) تا حد زیادی مشکل کمرویی را در آنها برطرف میکند.
که بگذاری به تو دهنه و افسار ببندم و سوارت شوم!»
اسب قبول کرد. مرد رهگذر، که فقط دلش میخواست مُفت و مجانی
[[page 19]]
انتهای پیام /*