مجله کودک 11 صفحه 4

شیعۀ علی باشیم مرز بین خوبی و بدی کجاست؟ فرق بین زشتی و زیبایی چیست؟ چگونه می توان حق را از باطل تشخیص داد؟ سؤال­هایی از این دست بسیارند. معمولاً ما آدمها برای هر یک از این سؤالها جوابهای زیادی داریم؛ امّا در این میان، جوابی درست­تر است که فقط بر اساس عقل و منطق خودمان نباشد، بلکه از راههایی که خداوند به ما نشان داده است. برای رسیدن به جواب استفاده کرده باشیم. خوب است بپرسید: پس چرا با وجود کتاب آسمانی و احادیث معصومان (ع) باز هم بین مسلمان­ها اختلاف وجود دارد؟ من می­گویم: برای این که بعضی از انسانها با وجود پذیرفتن دین، حاضر نمی­شوند اختیار کامل خود را به خداوند بسپارند. آنها می­خواهند هم دیندار باشند و هم به میل خودشان رفتار کنند. اینجاست که مرز خوبی و بدی، حقّ و باطل و زشتی و زیبایی درهم می­شکند و فتنه و اختلاف به وجود می­آید. این دسته از آدمها حتّی تا جایی پیش می روند که با پیامبر(ص)یا جانشین معصوم او نیز به مخالفت بر می­خیزند. بعضی از آنها مثل ابن مجلم مُرادی، آن قدر نادان و کوردل بودند که خود را از امام زمان خویش آگاه­تر می­دانستند. فردا، روز شهادت مولای متّقیان حضرت علی (ع) است. آیا به این فکر کرده­ایم که چرا ابن ملجم با آن همه کینه و خشم، شمشیر زهرآلود خود را بر سر مبارک چنین امامی فرود آورد؟ مگر علی(ع) یار و یاور پیامبر (ص) و برگزیدۀ خداوند نبود؟ مگر (ع) جز عبادت و انفاق و جهاد و عدالت، به چیز دیگری می­اندیشید؟ پس چرا مردم نادان روزگار، آن قدر در حق او بدی کردند که از خداوند، آرزوی مرگ می­کرد؟ پس چرا حقّ او را غصب کردند و با جانشین پیامبر(ص) به نبرد پرداختند؟ و دست آخر در محراب عبادت، در ماه روزه و در شب قدر، فرق نازنینش را از هم شکافتند؟ آیا جز این است که آنها سلطنت شیطان درون را بر حکومت امام عادل ترجیح داده بودند؟ راستی اگر انسان اختیار خودش را به هوای نفس و شیطان درونی بدهد، تا کجاها که کشیده نمی­شود. خدا کند که ما براستی شیعۀ علی باشیم.