مجله کودک 29 صفحه 28

کاسۀ داغ تر از آش در زمان سلطنت ناصرالدین شاه رسمی در دربار معمول بود که با تشریفات خاصی برگزار می­شد. به این شکل که یک روز از فصل بهار، همه در سرخه حصار تهران، که منطقه­ای بسیار خوش آب و هوا بود جمع می­شدند و مهمانی آتش­پزان به راه می­انداختند. در این مهمانی شاه و خاندان سلطنتی و اعیان از اشراف کشور، همه و همه شرکت می­کردند و زیر و وکیل و شاه و شاهزاده هر کدام در پختن آش سهمی داشتند؛ از سبزی پاک کردن گرفته تا هم زدن دیگهای بزرگ. یکی سبزی پاک می­کرد، یکی نخود و لوبیا تمیز می­کرد. یکی هیزم زیر دیگ را آماده می­کرد و خلاصه زن و مرد، هر کدام کاری می­کردند تا خدمتگزاری خود را به ناصرالدین شاه ثابت کرده و نظر ایشان را جلب کنند! یکی از بخشهای اصلی این مراسم شکل تقسیم آش بود. وقتی آش شله قلمکار آماده می­شد، آن را در کاسه­های چینی بزرگ و کوچک می­ریختند. اندازۀ کاسه­ها بسیار مهم بود. چون به هر کسی با توجه به مقام و مسؤولیتی که در دربار و کشور داشت، آش می­دادند؛ بالاتر کاسۀ بزرگتر! پایین­ترها کاسۀ کوچکترها! وقتی آش­ها در کاسه­ها تقسیم می­شد، سفرۀ بسیار