مجله کودک 30 صفحه 4

صاحب این خانه پشتیبان ماست کودکان مکّه، آرام در آغوش مادرانشان خوابیده بودند و خوابهای خوش می­دیدند. خواب فرشته­هایی را که دور خانۀ خدا پرواز می­کردند. خواب بازیهای شاد و شیرین در کنار کعبه. آنها نمی­دانستند که در همان زمان، اندیشه­ای پلید در فکر ویران کرده آن خانه بود. خانه­ای که سالهای سال، محّل عبادت و قبلۀ دلهای مردم بود. خانه­ای که محلّی امن برای آسایش بزرگترها و شادمانی کودکان بود. «اَبرََهه» پادشاه یمن به آن همه معنویت و زیبایی آن خانه حسادت می­کرد. او نمی­خواست که در سرزمین حجاز خانه­ای به آن سادگی، دلهای مردم را به سوی خود جذب کند. پس با سپاه فیل به سوی مکّه آمد. وقتی که سپاه ابرهه به شهر نزدیک شد، قدم­های سنگین فیلها شهر را به لرزه درآورد. بچّه­ها، شیون­کنان از خواب بیدار شدند. زنها سراسیمه به هر سو دویدند، مردها آشفته و حیران ماندند. آنها نمی­دانستند چگونه در برابر آن لشکر انبوه از حرم امن الهی محافظت کنند. امّا... بیست و سه سال پیش، زمانی که هنوز چند ماه از پیروزی انقلاب اسلامی ایران می­گذشت، قصۀ اصحاب فیل تکرار شد. رییس جمهور امریکا که از استقامت و ایمان ملّت ایران به تنگ آمده بود، فکر پلیدی در سر داشت. شاید او هرگز داستان اصحاب فیل را نشنیده بود. اگر هم شنیده بود، قدرت نظامی خود را بالاتر از آن می­دانست که حتّی از عذاب الهی صدمه­ای ببیند. مردم مسلمان ایران، بی­خبر در خانه­هایشان بودند. دولت نوپای اسلامی هم از توطئه پنهانی دشمن بی­خبر بود. هلی کوپترهای مجهز آمریکا وارد آسمان ایران شدند. همه چیز از قبل پیش بینی شده بود. آنها می­توانستند بدون هیچ مزاحمتی وارد تهران شوند و نقشۀ شوم خود را اجرا کنند و هر مانعی را هم از سر راه بردارند. امّا جایی در نزدیکی طبس، طوفانی از شن به جان آمریکایی­ها افتاد. خلبانها کور شده بودند. هلی کوپترها به هم برخورد کردند و افسران آمریکایی در آتش عذاب الهی سوختند و خاکستر شدند. لطفاً هر کجا که هستید، بلند شوید و وضو بگیرید. قرآنها را باز کنید و در جزء آخر، سورۀ فیل را با صدای بلند بخوانید. آن وقت ماجرای پنجم اردیبهشت 1358 را با ماجرای اصحاب فیل مقایسه کنید. مطمئن باشیم تا زمانی که دل هر ایرانی خانۀ خداست، صاحب خانه پشتیبان ما خواهد بود. سردبیر