درست کنار ورزشگاه بزرگ آژاکسِ آمستردام در هلند
محل کار مادر یوهان کرایف قرار داشت.
او که ده ساله بود، بیشتر روزهابا مادر به سر کار میرفت.
و از دیدن بازیکنانی که در استادیوم آژاکس فوتبال
بازی میکردند، لذّت میبرد. کرایف از 13 سالگی فوتبال را
به عنوان هدف اصلی خود برگزید و با سختی و بدون کمترین
وقفه، این راه را ادامه داد.
مدّت زیادی نگذشت که رینوس میشل مربی نامدار
فوتبال که به کاشف استعدادهای درخشان فوتبال معروف
است، او را شناخت و از توانایی زیادش آگاه شد. کرایف
19 ساله زیر نظر این مربی بزرگ توانست عضو رسمی تیم
آژاکس شود و همراه این تیم در 1966 میلادی (1345
هجری شمسی) قهرمان لیگ برتر هلند شود.
پاسهای کرایف به قدری دقیق و بدون اشتباه بود که
هیچگاه پس از او کسی نتوانست به اندازه او پاس سالم و
بدون اشتباه بدهد. او در زمین، بدون جنجال و خونسرد
بود. هیچگاه خطا نکرد و فریاد یوهان یوهان تماشاگران او را
دچار غرور نساخت. کرایف به خوبی مرز بین تکبر و
شهرت را شناخت و هیچگاه متکبر نشد. او 48 بار با تیم
نارنجیپوش هلند به میدان بازیهای ملی آمد. اقتدار، هوش
و تواناییهای او باعث شد که تیم هلند، 10نفر حمله، و 10
نفره دفاع کند. تاکیتیکی که جهان آن زمان فوتبال را دچار
طوفان و حیرت کرده این ابرقدرت فوتبال جهان در دهه70
میلادی به عنوان بهترین فوتبالیست هلند، اروپا و جهان
برگزیده شد. در جام جهانی 1974 میلادی (1353 هجری
شمسی) در نتیجه تلاشهای کرایف، هجومهای بیوقفه
او به دروازه حریف و حضور در همه جای زمین، تیم هلند،
برزیل را با نتیجه 2 بر صفر برد و در رویارویی با تیم آلمان
در مسابقات فینال به مقام نایب قهرمانی رسید.
کرایف امروزه برای درمان ورزشکاران بازنشسته،
موسسهای ایجاد کرده است و همچنین یک دانشگاه
بینالمللی به نام او تاسیس شده است که در آنجا به یاری
ورزشکاران بازنشته میشتابد. ناکامی تیم هلند در مقدماتی
جام جهانی 2002کره، ژاپن به همگان ثابت کرد که کمبود
بازیکنانی چون یوهان کرایف تا چه اندازه به ضرر تیمهایی
مانند هلند است.
مجلات دوست کودکانمجله کودک 71صفحه 25