مجله کودک 73 صفحه 26

دیدار دوست سیّدها در این روز، هم عیدی امیر قمیشی حتما شما حتماً شما هم کسانی را می­شناسیّد که به آنان «سیّد» می­گویند. و شاید تصمیم گرفته­اید تا امسال در روز عید غدیر به دیدار تعدادی از آنها بروید. عید غدیر روز دیدار با «سادات» است. سادات یعنی آنهایی که سیّد هستند و از نواده­های پیامبر ما مسلمانان حضرت محمّد (ص) و امام اوّل، یعنی حضرت علی (ع) به شمار می­آیند. به مناسبت عید غدیر به دیدار تعدادی از سادات رفته­ایم. تا ضمن تبریک این روز خوب با آنان دیداری تازه کنیم. «سیّد اقبال واحدی» مجری آشنای برنامه­های تلویزیونی است. او می­گوید: «از اینکه سیّد هستم هم خوشحالم و افتخار می­کنم و هم اینکه بیشتر مراقب خودم واعمالم هستم و از شما چه پنهان از سیّد بودنم می­ترسم! دلیل آن هم این است که بالأخره ما سیّدها فرزندان الگوی عدالتو پرهیزگاری یعنی حضرت علی (ع) هستیم و به عنوان یکی از نواده­های پیامبر بزرگ اسلام و فرزند بزرگوارشان حضرت فاطمه (س) باید سعی کنیم تا کمتر در زندگی خطا کنیم یا به سمت گناه برویم.» از او می­پرسم: «معمولاً در روز عید غدیر به عنوان یک سیّد به کسانی که به دیدارش می­آیند فقط عیدی می­دهید یا از سادات دیگر عیدی هم می­گیرید؟» آقای واحدی پاسخ می­دهد: «معمولاً هم عیدی می­دهم و هم عیدی می­گیرم، تازه نه تنها از سادات عیدی می­گیرم، بلکه خیلی از کسانی که سیّد هم نیستند در این روز به من عیدی می­دهند. مثلاً هر سال در روز عید غدیر خانمم یک کارت تبریک که نام حضرت علی (ع) هم روی آن هست تهیه می­کنند و به عنوان عیدی روز عید به من هدیه می­دهند.» می­پرسم: «به یاد ماندنی­ترین هدیه­ای که در روز عید غدیر گرفته­اید، چه چیزی بوده است و از چه کسی گرفته­اید؟» آقای واحدی پاسخ می­دهد: «معمولاً .... هدیه گرفتن در دوران کودکی فرق نمی­کند که چه چیزی باشد، هر چه که باشد به یاد ماندنی و شیرین است. امّا به یاد ماندنی­ترین عیدی من در روز عید غدیر بر می­گردد به دوران کودکیام و عیدی­هایی که در روز عید غدیر از عزیزترین کسی که می­شناختمش یعنی پدرم، گرفته­ام.» «سیّد محمّد سادات اخوی» نویسنده و شاعر کودکان است. او می­گوید: «سال گذشته هم در روز عید غدیر خبرنگار مجله دوست به سراغم آمد، امّا چه کنم که بد قولی کرد، اما از دست شما (دوستیها)!» می­پرسم: «قول مجلۀ دوست چه بوده است که به آن عمل نکرده؟» آقای سادات اخوی پاسخ می­دهد: «قراربود سال گذشته در مجلّه، عکس یک دویست تومانی را چاپ کنید تا هر کسی آن را برای من فرستاد، یک اسکناس صد توماتی به عنوان عیدی غدیر به او هدیه کنم، اما نمی­دانم چه شد