مجله کودک 76 صفحه 11

گازهای سمّی اهدایی کشورهای غربی به صدّام، رنج می­برد؟ راستی، چرا آمریکا با انقلاب اسلامی ملّت ما دشمنی می­کند؟ اگر ما نمی­خواهیم سلطۀ غرب را بپذیریم، گناهکاریم؟آیا اشتهای آمریکا برای تصرّف کشورها و کشتار مردم تمام شدنی نیست؟ با این حساب، ما حق نداریم که از دینمان دفاع کنیم؟ مگر دشمنان اسلام، فرقی هم با یزید و سپاه یزید دارند؟ مگر امام حسین (ع) به خاطر نابودی ظلم و فساد شهید نشد؟ پس تا زمانی که ظلم و فساد هست، کربلا هم تکرار می­شود. شهیدان کربلا به تاریخ نپپیوستند، بلکه برای همیشه به زندگی ما معنی می­دهند. این را بدان که عشق به امام حسین (ع) عشق به همه خوبی­ها و زیبایی­هاست. پس تا زمانی که خوبی و زیبایی مظلوم است، امام حسین (ع) نیز مظلوم است و ما همیشه عزادار او هستیم. زینب عزیزم، سلام حرفهای عجیبی زده بودی. من تا به حال از هیچ کس چنین حرفهایی نشنیده بودم. با این که مسیحی هستم، ولی نوع ارتباطی را که تو با دین اسلام داری، تحسین می­کنم. بعد از نامۀ قبلی­ات، من دربارۀ امام حسین (ع) تحقیق بیشتری کردم. حتی مادرم به مرکز اسلامی هامبورگ رفت و کتابهایی برایم گرفت که هنوز هم مشغول مطالعۀ آنها هستم. گاهی وقتها با خودم فکر می­کنم اگر من خودم در روز عاشورا بودم، آیا دعوت ایشان را قبول می­کردم؟ بعد، هر چه فکر می­کنم می­بینم که حتماً باید این کار را می­کردم. امام حسین (ع)، حضرت زینب (س)، حضرت ابوالفضل (ع) و همۀ یاران آنها، بسیار بزرگ و محترم هستند. یزید، ابن زیاد، شمر و...هم خیلی پست و چندش­آورند. بنابراین؛ من هم مثل شما مسلمان­ها راه امام حسین (ع) را انتخاب می­کنم. امّا هنوز هم سئوال دارم: با توضیحاتی که داده­ای، می­خواهم بدانم آیا شما باید همیشه غمگین باشید؟ آیا امام حسین (ع) این را می­خواست؟ دوست تو لینا لینای مهربانم باور کن که با خواندن حرفهایت، از خوشحالی اشک ریختم. حتماً مفهوم اشک شادی را می­دانی. این را هم می­دانی که هر اشکی به خاطر غم نیست. از این حرف، می­خواهم به جواب سئوالت برسم. عزیزم، سوگواری ما یک غم واندوه کور و بی­هدف نیست، بلکه بیشتر به یک «حماسه» شبیه است. ما با مرور وقایع کربلا، برای زندگی انرژی می­گیریم. عاشورا به ما هدف می­دهد، راه را نشان می­دهد و عشق را مثل جریان خون در رگهایمان جاری می­کند. تو نمی­دانی که ما از این روز چه خاطره­ها داریم. حتّی غذای روز عاشورا هم مزۀ دیگری دارد. دستههای سینه­زنی درکشور ما، همۀ انسانها رابه حرکت وا می­دارد. ما اشک میریزیم، امّا عاشقیم. عاشق، غمگین نیست. من به غم، و شادی­های شما احترام می­گذارم، امّا حتماً قبول می­کنی که غم­ها و شادیهای انسانها با هم فرق میکند. ما هم در زندگی، جشنها و شادیهای فراوانی داریم. امّا غم امام حسین (ع) را با تمام شادی­ها عوض نمی­کنیم. ما اگر عزاداریم، عزادار مظلومیت «حق» هستیم، امّا یقین داریم که روزی حق بر باطل پیروز می­شود. پس با این یقین، باید گفت شادترین مردم دنیا ما هستیم. به خاطر همین یقین است که از پا نمی­نشینیم و برای پیروزی حق، تلاش می­کنیم. قربانت، زینب