«فرزاد ثابتزاده» یکی دیگر از همبازیهای علیرضا و
شهروز ادامه میدهد:
«تازه این که خوب است، پدر من سال گذشته تمام
اسباببازیهایم را به خواهر کوچکم بخشید و گفت: تو دیگر
مرد شدی! پسر ده ساله که دیگر بازی نمیکند، بازی فقط
مخصوص بچّههای کوچک است!»
«عبّاس سلیمی» هشت ساله، میگوید: «پدر من هر وقت
که صحبت از بازی میشود، میگوید: «فکر نان کن که خربزه
آب است! بازی به چه درد تو میخورد؟ بدو به جای لگد زدن
به توپ، دو صفحه کتاب مطالعه کن که فردا برای خودت کسی
شوی!»
آقای «رضا محمّد مهر» روانشناس و مشاور امور خانواده
است. نظر ایشان را در مورد بازی میپرسم،میگوید: «بازی
فعالیتی جدّی است که طی آن بچّهها جنبههای مختلف جسمی،
ذهنی و اجتماعی خود را رشد میدهند. بازی در حقیقت وسیلۀ
کسب تجربه برای بچّههاست و آنها از طریق بازی،
دنیای بزرگترها را بهتر درک میکنند. البتّه نباید
فراموش کردکه انتخابدرست بازی واسباببازی
هم خیلی مهم است. چون بازیهای دوران
کودکی، آینهای ازکارهایآیندۀ آنها به حساب
میآید و به همین خاطر هم باید در
انتخاب نوع بازی و یا
اسباببازی برای بچّهها تا اندازه
زیادی دقت کرد.»
امّا الان اکثر بازیها محدود به بازی با اسباب بازیهای
الکترونیکی، یا بازیهای کامپیوتری شده است که علاوه بر
خرج مقدار زیادی پول، گاهی برای سلامتی آنها هم زیانآور
است.»
«شهروز اصغری» یازده ساله به همراه دوستانش مشغول
بازی فوتبال گل کوچک در خیابان است. به سراغ آنها میروم
و از آنها میخواهم تا برای مصاحبه، چند دقیقهای بازی خود را
متوقف کنند. از شهروز میپرسم: «معمولاً روزی چنـد سـاعـت
به همراه دوستانت بازی میکنی؟»
شهروز پاسخ میدهد: «به غیر از بازی در زنگهای تفریح
مدرسه و یا ساعتهای ورزش، معمولاً روزی یکی دو ساعت، آن
هم به طور مخفیانه و دور از چشم پدر و مادرم در کوچه بازی
میکنم.»
.«چرا مخفیانه و دور از چشم پدر و مادر؟»
شهروز میگوید: «آنها معتقدند که بازی مخصوص فصل
تابستان و روزهای تعطیل است و به غیر از این روزها بازی
ممنوع است و باید فقط به فکر درس بود و بس.»
«علیرضا جوادی» یکی از دوستان و همبازیهای شهروز
هم میگوید: «امان از دست این پدر و مادرها! پدر من با شروع
فصل پاییز، تمام اسباببازیهایم را جمع میکند و در کمد
خودش میگذارد تا دستم به آنها نرسد. فقط جمعه به جمعه،
آن هم به شرط آن که تمام تکالیفم را انجام داده باشم و روز
بعدش هم امتحان نداشته باشم، یکی از آنها را به انتخاب
خودش در اختیارم میگذارد تا یکی دو ساعت با آنها بازی کنم.»
مجلات دوست کودکانمجله کودک 79صفحه 7