از طرف من هم به او تبریک بگویید.
نگار: راستی نادر، چرا آقای همسایه همیشه تنهاست؟
نادر: نمی دانم، تا به حال به آن فکر نکرده بودم.
نگار: آخ جان. دیگر پدر است. خود خودش است.
نادر: سلام پدر، خیلی سلام.
نگار: پدرجان، روزتان مبارک، بفرمایید افتتاح کنید.
پدر: دستتان درد نکند. چرا این قدر زحمت کشیدید.
نادر: کمی صبر کنید پدر! آقای همسایه آمد و همه این ها را دید و به شما تبریک هم گفت. اما توی این روز که همه خوشحالند و جشن می گیرند او تنهاست.
نگار: اجازه می دهید جشن تان را با او نصف کنیم؟
تنهایی و یواشکی نروی تو. ما خیلی زود بر می گردیم.
آقای همسایه: به به، بچه های خوب، چه عجب، بفرمایید تو.
نگار: وای شما چقدر کتاب دارید. چقدر چیز بلدید.
نادر: می دانیم مطالعه می کنید و نباید مزاحمتان بشویم. اما آمده ایم تا از شما خواهش کنیم در جشن کوچکمان شرکت کنید.
نگار: دو نفری افتتاح کنید.
آقای همسایه: بچه های خوبی دارید. پیداست برای خوشحال کردن شما خیلی زحمت کشیده اند. گمان کنم هدیه خوبی هم در انتظار شماست.
نادر: در انتظار هر دوی شماست!
آقای همسایه: در انتظار هر دوی ما؟
نگار: فعلا بفرمایید تو، چای تازه دم است.
پدر: پس هدیه ها چی شد؟
نگار: صبر داشته باشید. آن هم از راه می رسد.
مجلات دوست کودکانمجله کودک 100صفحه 15