آتش در قرآن
زهرا سادات موسوی محسنی
((مبارک باد برکسی که در آتش است))
در کتاب خداوند، آیات بسیاری دربارة آتش نازل شده
است. در بسیاری از آیات، آتش نشانة جهنم و عذاب الهی است.
خداوند در آیهای از زبان آتش ((هَلْ مَنْ مَزیدُ))(ق، 30) آورده یعنی
وقتی کافران به جهنم میافتند، آتش میگوید که آیا باز هم هست؟ و تعداد بیشتری از کفار را طلب می کند.
((وَالذّینَ کَفَروا و کَذَّبُوا بایاتِنا اولئِک اصحابُ النّارُ هُمْ فیها خالِدونَ)) (بقره، 39)
اما خداوند در آیات دیگری آتش را نعمت خداوند معرفی میکند و یکی از اهداف درختان
را این می-داند که آدمیان از چوب آن گرما و نور تهیه کنند. خداوند در جایی از قرآن، آتش
را به لباس تشبیه فرمودهاند، ((وَ لَهُمْ ثیابٌ مِنَ الْنّارَ)) یعنی بر تن آنها لباسی از آتش است.
(حج، 19)
در سه جای قرآن آمده است که جنها و دیوها از آتش خلق شدهاند. شیطان وقتی به انسان سجده نمیکند، میگوید: ((قالَ اَنا خَیرٌ مِنْهُ خَلَقَتْنی مِن نار و خَلَقَتَهُ مِنْ طینَ)). یعنی خدایا من از او بهترم، چرا که مرا از آتش و او را از خاک آفریدی. و در سورة رحمن آمده است که ((وَ خَلَقَ الْجَانَ مِن مارج مِن نّار)) یعنی خداوند جن ها را از شعلههای درخشندة آتش آفرید و همچنین در سورة حجر آیه 27 میفرماید : ((وَالْجانَّ خَلَقْناهُ مِن قَبلَ مِن نّارِ الْسُموم))
آتش عبد خداست و فرمان خدا را اطاعت میکند. خداوند وقتی ابراهیم خلیل (ع) را به آتش انداخت، به آتش دستور داد که بر ابراهیم سرد و سلامت باشد. ((قُلْنا یا نار کونی بَرْدا و سَلاماً عَلی اِبراهیمَ))
(انبیا، 69)
یکی از زیباترین آیات راجع به آتش، آیة 35 سوره نور است که میفرماید:
((اللهُ نُورُالسَّموات و الَارضَ مَثَلُ نورِهِ کمشکوهٍ فیها مصباحٌ اَلْمِصْباحُ فی زُجاجَهٌ کَاَنَّها کوُکَبٌ دُرّی یوُقَدُ مِنْ شَجَرَهٍ مُبارَکَهٍ زَیَتوُنُهً لَاَشْرقیه و لاغَربیهٍ یکادُ زیتُهَا یضیٍ و لؤلم تمسسهٌ نارٌ نورٍیَهدِی اللهُ لِنُورِه مَنْ یشآء وَ یَضْرِبُ اللهَ الاَمْثالَ لِلنّاسِ والله بِکُلِ شَی ء عَلیمٌ))
خداوند در این آیه، خود را نور زمین و آسمان خوانده و اشاره بسیار زیبایی نیز به درخت زیتون داشته است که با رجوع به قرآن میتوانید آن را پیدا کنید. خداوند در پایان این آیه میفرمایند: ((خداوند به وسیله این نور هر کس را که بخواهد هدایت میکند)).
هدایت در جای دیگری نیز با مفهوم آتش همراه شده است. ((إذْر ءا ناراً فَقالَ لَاْهلِهِ اِمْکُثُوا اِنّی انَسْتُ نارَا لَعَلّی ایتیکُمْ مِنْها بِقَبَسٍ اَوْاجِدُ عَلَی النارِ هُدی)). (طه، 10)
وقتی موس کلیم الله (ع) به پیغمبری میرسد از دور آتش میبیند. به خانوادهاش میگوید:
شما همین جا صبر کنید. من به چشمانم آتش میبینم. شاید از آن آتش برای شما شعلهای بیاورم یا از آن آتش هدایتی بیابم. و آن گاه خداوند از زبان آتش با پیامبر خودش
حرف میزند.
داستان آتش کوه طور در آیة هشتم سورة نمل هم بسیار زیبا آمده است. آن جا خداوند وقتی که موسی به نزدیک آتش کوه طور میرسد به کسانی که در آتش هستند و کسانی که در حول آتش هستند، تبریک میگوید و میفرماید:
((فَلَمّا جآء ها نُودِی اَنْ بُورِکَ مَنْ فِی النّارِ وَ مَنْ حَوْلَها و سُبْحانَ اللهّ
رَبِ الْعالَمینَ)).
این آتش، دیگر آتش جهنم نیست
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 01صفحه 24