مجله نوجوان 04 صفحه 4

عهده خودتان. فقط به یاد داشته باشیم که بهترین راه برای گسترش قانون در جامعه، شناختن و سپس شناساندن آن است. پس اینک برای اولین تمرین، چند ماده از «اعلامیه حقوق کودک» را می خوانیم. ماده 1 تعریف کودک: کودک، کسی است که کمتر از 18 سال سن داشته باشد، مگر آن که قوانین ملی کشور سن بلوغ را کمتر تشخیص بدهد. ماده 2 منع تبعیض: حقوقی که در این اعلامیه پیشنهاد شده بدون هرگونه استثنا متعلق به همه کودکان است و هر دولت موظف است تا کودکان را در برابر هرگونه تبعیض حمایت کند و در ارتقای حقوق آنان بکوشد. ماده 3 منافع کودک: تمام اقدامات مربوط به کودک باید دربرگیرنده بیشترین منافع او باشد. دولت موظف است در صورتی که والدین یا کسان دیگری که مسئولیت مراقبت از کودک را بر عهده دارند، در این امر کوتاهی کنند، مراقبتهای لازم را از کودک به عمل آورد. ماده 4 تحقق حقوق: دولت باید در تحقق حقوق مذکور در این اعلامیه تمام مساعی خود را انجام دهد. ماده 5 قیمومیت والدین و پرورش قابلیتهای کودک: دولت باید حقوق و مسئولیتهای والدین و اعضای خانواده گسترده را در تعیین قیم مناسب برای پرورش قابلیتهای کودک محترم بشمارد. ماده 6 بقاء و پیشرفت: هر کودک صاحب حق ذاتی زندگی است و دولت موظف است که زندگی و بقاء و پیشرفت کودک را تضمین کند. ماده 7 نام و ملیت: هر کودک از حق داشتن نام و کسب ملیت و در صورت امکان، شناسایی والدین و قرار گرفتن تحت حمایت ایشان برخوردار است. ماده 8 حفظ هویت: دولت وظیفه دارد از وجوه اساسی هویت کودک حمایت کرده و در صورت لزوم آنها را احراز کند. این وجوه از جمله عبارتند از نام، ملیت و پیوندهای خانوادگی. ماده 9 جدایی از والدین: کودک حق دارد که با والدین خویش زندگی کند مگر آن که این امر به سود کودک نباشد. کودک همچنین صاحب حق «چه کسی حقوق من را باز پس می دهد؟!» کودک سیاه پوست این جمله را فریاد می زد؛ سالها پیش، چرا که اربابان و سرمایه داران او را با سناندکش به بیگاری می گرفتند، همان گونه که پدرانش را در معادن و کارخانهها به کار وا می داشتند و کودک سرخ پوست این جمله را فریاد می زد، چرا که انسان متمدن!!! وطن او و غرور او را زیر چکمه له کرده و او را آواره بیابان کرده بود و کودک سفید پوست و زرد و. .. آن را فریاد می زدند چرا که زنده بودند و « حق » داشتند که از تمام حقوق یک انسان «زنده» و «آزاد» برخوردار باشند. از سال 1959 میلادی ( 1338 ه.ش ) تلاشهای زیادی برای جهانی کردن این حقوق و برای پایان دادن به رنجهای کودکان و نوجوانان آغاز شد و در نهایت بعد از 30 سال تلاش و پس از سفر بیش از 60 نوجوان از سراسر دنیا به دفتر مرکزی سازمان ملل و ارایه دادخواست، آن سازمان در سال 1989 میلادی ( 1368 ه.ش ) قراردادی با عنوان «اعلامیه حقوق کودک» تصویب کرد، تا حقوق فراموش شده کودک و نوجوان امروز که در جای جای این کره خاکی زندگی می کند، به او بازپس گردانده شود. حال این که چه قدر ضرورت دارد تا ما کودکان و نوجوانان ایرانی که کمتر با آن مشقات ( از انواعی که ذکر شد ) درگیر بوده ایم، هم با مواد این اعلامیه که برای آسایش بیشتر کودکان و نوجوانان تصویب شده است، آشنا شویم، به چه کسی حقوق من مسعود ملک یاری را باز پس می دهد؟!