مجله نوجوان 04 صفحه 9

ساده باشیم. .. زمانی که قرار بود وزیر امور خارجه وقت شوروی سابق (روسیه فعلی) و همراهان برای تسلیم پیام «گورباچف» رهبر شوروی سابق به حضور امام (ره) بیایند، با توجه به این که آنها عادت به روی زمین نشستن نداشتند، مرحوم حاج سید احمد آقا برای آنها صندلی گذاشته بودند که حضرت امام دستور جمع آوری آنها را دادند و حتی از همین حد جزیی تشریفات غیر متداول در زندگی روزانه خود هم پرهیز می کردند. جالب این که حاج عیسی که برای میهمانان چای می آورد نیز با نهایت سادگی، درون استکانهای معمولی برای آنها چای برده و حتی جلوی آنها قندان می گیرد تا قند بردارند. آنها از این سادگی، معنویت و بی پیرایگی امام درسهای زیادی گرفتند.. پرفسور حامدالگار، شرق شناس مشهور نیز می گوید: «آیت ا... خمینی کسی است که به دعوتش در عرض چند دقیقه، میلیونها ایرانی از خانهها به خیابانها می­آیند. با این حال، فیض حضور او را در محل کار یا اقامتگاهشان می یابی و می بینی که بر زمین ساده نشستهاند و میز کار کوچکی پیش روی ایشان قرار دارد. این تمام اسباب و اثاثیه دفتر کار ایشان است. در صحنه دفاع مقدس رزمندگان دفاع مقدس هر بار که خدمت حضرت امام می رسیدند و برای زیارت، دست ایشان را در دستان خود می گرفتند، امام محکم دست آنان را فشار می دادند. ابتدا تأمل می کردند و بعد در حالی که به چشمان آن رزمنده نگاه می­کردند، دستش را محکم می­فشردند. بر اثر این حرکت، حالتی به وجود می آمد که قلب هر انسانی را تکان می داد. البته این محبت بین حضرت امام و رزمندگان دوطرفه بود و تأثیرات زیادی در جبههها بر جای می گذاشت. در جبههها و در زمان عملیات که هر لحظه خطرات متعددی در کمین انسان است؛ یاد حضرت امام و نظر آن بزرگوار در انجام مسائل جبهه و جنگ، عمده ترین خواست رزمندگان بود و بر همه چیز از جمله خطرها، ترجیح داشت. همه توجه رزمندگان این بود که امام درباره جنگ چه نظری دارند و این عملیات نظامی تا چه اندازه مورد رضایت خاطر آن حضرت قرار می­گیرد. اگر فرمانده می­گفت که حضرت امام نظرش این است که این عملیات بشود، همه خستگیهای تن بچهها، رفع می شد.. راز حماسه ( قسمت آخر) غربی­ها از درک مطلب دیگری که تا حدی راز حماسه اما (ره) را آشکار می کند نیز عاجز و ناتوانند. آنها درکی از روحیه شرقی، نور معنویت، عشق و شعور انقلابی و در یک کلام شهادت ندارند. البته آنها قدرت تجزیه و تحلیل زیادی درباره انقلابها، علل و عوامل آنها دارند، اما از تحلیل انقلاب اسلامی ما ناتوانند زیرا با همان ابزار ناقص علمی و زمینی، قصد تحلیل یک قیام الهی را داشتهاند و نتیجه آن هم شگفتی آنان در عرصههای مختلف انقلاب است. آنها حتی نتیجه کارشان به درد خودشان هم نخورده است. امام (ره) این نقص بزرگ آنان را خوب می فهمید. در یک جا ایشان اشاره کردهاند: «چه غافلند دنیا پرستان و بی خبران که ارزش شهادت را در صحیفههای طبیعت جستجو می کنند و وصف آن را در سرودها و شعرها می جویند و در کشف آن از هنر تخیل و عقل مدد می خواهند و حاشا که حل این معما جز به عشق میسر نمی گردد که بر ملت ما آسان شده است ...» عشق، راز حماسه امام است. این نکته در وصیت نامه شهدا به خوبی مشخص است. نوجوانی هم سن و سال شما در وصیت نامه اش از ارادت و عشق خود به امام، صادقانه و بی پرده می نویسد: «بارالها! تو شاهد باش که من به یاری حسین زمان خود آمده ام. اگر امام حسین (ع) در کربلا یار و یاور نداشت، اگر علی اکبر و فرزندانش را کشتند، اگر اهل بیت عصمت و طهارت را به اسارت بردند و به آنها اهانت کردند، اگر ائمه را کشتند، اینها برای من درسی شد که نباید امام زمان خود را تنها بگذارم. نباید رهبر خود را تنها بگذارم.» رمز و رازهای عاشقانه حماسه امام را نمی توان با کلید کلام گشود. چگونه می توان آن نگاههای عاشقانه و گریههای پرسوز و گداز که در پس هر جمله امام از گونههای جوانان و نوجوانان جاری می شد را تحلیل کرد؟ دنیا محل گذر است؛ بسیاری آمدهاند و رفتهاند و این آمد و رفت آن قدر بی سر و صداست که برای همه عادی شده است، اما بودن و گذر بعضیها، آنقدر منشاء اثر ماندگار است که برای همیشه در تاریخ ذهن بشریت جاودانه می ماند. امام ظاهراً نزدیک به 90 سال در زندگی این دنیای خود بودهاند، اما در حقیقت ایشان هنوز زندهاند چون یاد و خاطرشان در دل هر انساناندیشمند و حق جویی باقی مانده است.