مجله نوجوان 06 صفحه 3

سر مقاله اهمیت بود که می­توانست پاداش بزرگی برای همه مردم کشور عزیزمان باشد. بعد از اینکه نهال انقلاب پا گرفت و کم کم به درخت تنومندی تبدیل شد، همه ما زیر سایه­اش مشغول استراحت شدیم و کم کم یادمان رفت که این سایه پر از آرامش، چقدر مشکل به دست آمده است. زیر سایه همین درخت بود که کم کم نسبت به اهداف بزرگمان دچار غفلت شدیم و هرکدام از ما به دنبال هدف­های کوچکتری راه افتادیم و یادمان رفت که حفظ کردن یک انقلاب و ارزشهای آن بسیار مشکل تر از انقلاب کردن است. دقیقاً زیر سایه همین درخت بود که رشادت شهدا، برایمان به خاطرات کمرنگ و غبار گرفته­ای تبدیل شد و زیر سایه همین درخت بود که کم کم خوابمان گرفت و عادت کردیم که فقط به خودمان فکر کنیم. حالا شاید لازم باشد که دوباره انقلاب کنیم و شاید لازم باشد که این انقلاب از درون خود ما شروع بشود. شاید لازم باشد که انقلاب بزرگی در دل هر کدام از ما اتفاق بیفتد تا بتوانیم به جای فکر کردن به منافع خودمان، به مصلحت مردم یک محله یا یک شهر و یا یک کشور فکر کنیم. شاید لازم باشد در این روزهای پر ازخاطره، دست مهربانی روی شانههایمان بزند و یادمان بیاندازد که روزی امام بزرگی داشتیم که به همه مردم دنیا فکر می­کرد و آرزویش، نجات همه مستضعیفین جهان، از زنجیر ستمگران بود. به نام حضرت دوست بعضی وقتها آدم، فقط به خودش فکر می­کند. بعضی وقتها به خانواده­اش فکر می­کند. بعضی وقتها به مردم شهرش فکر می­کند و بعضی وقتها به کشورش فکر می­کند. وقتی آدم به کشورش فکر می­کند دیگر مصلحت خودش یا خانواده­اش برایش اهمیت چندانی ندارد و درست در همین موقع است که اتفاقات بزرگ رخ می­دهد. اتفاقاتی که می­تواند مسیر تاریخ را عوض کند و سرنوشت مردم یک شهر یا یک محله یا یک خانواده و حتی خود آن شخص را نیزتغییر دهد.. وقتی انقلاب ما در بهمن ماه سال 1357 به پیروزی رسید، مردم به مصلحت کشورشان فکر می­کردند چون دوست داشتند که کشورشان مستقل باشد و هیچ کدام از مردم این کشور، زیر بار ظلم و ستم نباشند. در آن روزهای به یاد ماندنی، هیچ کس به منافع خودش یا خانواده­اش فکر نمی­کرد. آن روز احساس عجیبی در دل مردم ایجاد شده بود. طوری که دیگر برای به دست آوردن پول بیشتر، باهم رقابت نمی­کردند. اصلاً برایشان مهم نبود که در زندگی از امکانات بیشتری استفاده کنند چون مردم در آن روزها به هدف بزرگتری فکر می­کردند. فکرکردن به این هدف بزرگ باعث شده بود که مردم، یکدیگر را بیشتر از خودشان دوست داشته باشند. آن روزها هرکسی، هرکمکی که از دستش بر می­آمد، انجام می­داد - آن هم بدون هیچ چشم داشتی - همین آزادی و استقلال کشور، آنقدر بزرگ و با مبادا یادمان برود... برای آنها که به یک کشور فکر می­کنند