مجله نوجوان 11 صفحه 10

طنز بیماریهای مزمن نوجوانی ویروس بسیار وحشتناک و ترسناک «وی دامب مف بنگ کج ترق چهارشنبه بامب سوری­» یا همان ویروس منفجر کردن تمام هستی و جهان در شب چهارشنبه سوری که هیچ ربطی البته به نام اختصاریش به دلیل وجود صداهای وحشتناک آن شب ندارد، از جمله بیماریهای خطرناک و واگیرداری است که سالی 2 هفته، بسیاری از آدمها را دچار می­کند. این بیماری تاریخچه مشخصی ندارد و فقط روان شناسان و جامعه شناسان و آدم شناسان بعد از ساعتها بحث و گفتگو توانستند بفهمند که این بیماری نتیجه تغییر بنیادین یک مراسم قدیمی است که به هیچ عنوان به عقل جن هم نمی رسید که کارش به اینجا بکشد. ماجرا از جایی شروع شد که باز هم «شیمپال اولیه­» بعد از کشف آتش به خاطر خوشحالی تصمیم گرفت تا چند بار دور آتش بچرخد و از رویش بپرد و بگوید: « دامبا دومبا دیم دی ریم­» ناگهان دوست ابله او یعنی « شندرغاز­» از راه رسید و یک عدد پشگل دایناسور را داخل آتش انداخت و بعد. .. البته در تاریخ، بعد از این عبارت، تنها عبارت «دارامب» نوشته شده چون احتمالاً بر اثر انفجار آن مواد در آتش چیزی از شیمپال و شندرغاز و مورخ بیچاره نمانده است، اما در حال حاضر این مراسم به صورت یک بیماری درآمده است و همان طور که گفتم از آن حالت اولیه که مراسم آئینی بوده است، درآمده و بیشتر به یک جنگ داخلی تبدیل شده است علائم بیماری علائم این بیماری معمولاً در روزهای آخر سال بروز پیدا می کند. به این صورت که از یک ماه مانده به پایان سال، جمع کثیری از مبتلایان به این بیماری شروع به جمع آوری و خرید اسلحه و مهمات می­کنند و در این میان، دلالان، سود کلانی به جیب گشادشان می­زنند. فرد بیمار از اوایل دوران بروز بیماری، شروع به ترکیب انواع مواد منفجره از قبیل بنزین، گوگرد، نارنجک، تانک، نفربر، ناوچه هواپیما، سفینه و کبریت می­کند و کار را با آتش زدن کتاب درسیها و هر چه سوختنی است از جمله دفتر مشق خواهر کوچکش، آغاز می­کند. هر چه بیماری به زمان اوج خود یا همان چهارشنبه آخر سال نزدیک می­شود، فرد بیمار میل بیشتری به آتش زدن محیط پیرامون خود پیدا می­کند. یک روز درخت جلوی خانه را آتش می زند، یک روز، لنگ کفش همسایه را و روز دیگر، یخچال و ماشین لباسشویی خانه شان را. این بیماری آنقدر خطرناک و اعتیاد آور است که ممکن است فرد مبتلا را مجبور کند تا مترو، قطارهای مسافربری و یا فرودگاه مهرآباد را به آتش بکشد. اما حساس ترین زمان، شب چهارشنبه سوری است که فرد بیمار با صورتی برافروخته و در حالی که دینامیت، پیت بنزین، دارت، نارنجک دستی و سوسیس کوکتل (این یکی برای رفع گرسنگی است و ربطی به بیماری ندارد ) به خودش آویخته، از خانه خارج شده و به محض مشاهده یک شعله آتش، اختیار از دست داده، خود و اطرافیانش را یک حرکت جنون آمیز به سرنوشت شیمپال اولیه و شندرغاز دچار می­کند.