مجله نوجوان 11 صفحه 23

سینما سفری بی بازگشت به عمق دریا مرجان خوارزمی نگاهی به فیلم آبی بزرگ آبی بزرگ در سال 1998 ساخته شده و کارگردان آن «لوک بسون­» است. این فیلم فرانسوی، موضوعی ساده و در عین حال پیچیده دارد. قصه فیلم، قصه دو دوست دوران کودکی است. « جک­» و «انزو» که در کنار پدرانشان در ساحل دریا زندگی می کردند و از کودکی با شنا، دریا و دلفینها مأنوس بودند. پدر « جک­» در دریا جان خود را از دست می­دهد و پسرها که هر دو به دریا عشق می­ورزند در زادگاهشان بزرگ و بزرگ تر می­شوند. در مسابقه­ای که غواصها باید هر چه عمیق تر در آب فرو روند، « انزو» در یک رقابت عجیب، جان خود را از دست می­دهد و « جک­» که همچنان عاشقانه دریا را دوست دارد، نامزدش را ترک می کند و سفری بی بازگشت به عمق آب را آغاز می­کند، در حالی که ما او را در آخرین صحنه فیلم در کنار دلفینی که از دوران کودکی در دریا بوده، می­بینیم. عشق و نبرد آدمها با طبیعت، درونمایه آثار ادبی و هنری و سینمایی بسیاری بوده است. در آبی بزرگ، عشق جک به دریا آنقدر عمیق و ریشه دار است که او دریا را برای گرفتن پدرش از او می­بخشد و از نامزدش می­گذرد تا در دریا باشد، در حالی که ما می دانیم او هرگز زنده از آب خارج نخواهد شد. دریا در این فیلم، روح عمیقی دارد. یک وسعت بیکرانه آبی رنگ که آدمهای فیلم در آن غرق می­شوند و مثل روحی که از جسمش دور مانده است و آن را می­جوید و می­خواهد به آن بپیوندد، ریشههای عرفانی دارد. جدا ماندن انسانها از اصل خود و کشش و جذبه روح انسان به منشاء روح، در این فیلم مشهود است. این استفاده نمادین از دریا به خصوص برای ذهن غربی و دور از عرفان شرقی، کمی تازگی دارد چرا که تفکر عرفانی بیش از همه جای دنیا، در کشورهای شرق کره زمین و در تفکر مردمان مشرق زمین جاری است. " آبی بزرگ " فیلم لطیف و خوش ساختی است. با وجود داستانی که فاقد جاذبههای پلیسی و اکشن و تعقیب و گریز است، بیننده حدود سه ساعت طول زمانی، فیلم را با علاقه دنبال می­کند و به اصطلاح خودمان خسته نمی شود. فیلم آبی بزرگ از تلویزیون پخش شده و پیدا کردن آن کار سختی نیست. پیشنهاد می­کنم آن را ببینید و به این فیلم فکر کنید.