مجله نوجوان 35 صفحه 8

بیماری های مزمن ورزشی علی حاجتیان دَبدوم ( دروازه بان بینی دائم ومفرط) یکی از بیماریهای رایج در فوتبالیستها، علی الخصوص دروازه بانها ( گلرهای سابق!) بیماری مسری و خطرناک "دَبدوم" است . ویروس این بیماری درعنفوان کودکی !! از راه بینی فرد وارد سیستم عصبی می شود و تا آخرهای عمر او را گرفتار می کند. ویروس عصبی این بیماری حدود 7 سال در بدن مخفی می ماند و خود را بروز نمی دهد تا اینکه فرد پای خود را به مدرسه می گذارد و برای اولین بار دروازه بان تیم می­شود. آن وقت شرایط برای بروز بیماری مهیا می شود. بیمار تمام توپهایی را که به سمتش می اید با دست می گیرد و هر چه هم تیمیها فریاد می زنند که "باباجان! آخه این فوبتال گل کوچیک است. " او توجهی نمیکند و به کار خود ادامه می دهد و باخونسردی می گوید: " الان گل کوچیک است چهار سال دیگه، تا چشم به هم بزنی، بزرگ میشه کافیه کود و آبش منظم باشه!! " این بیماران اگر هر از گاهی توپ به سمتشان نیاید خودشان دست به کار می شوند؛ یا نزدیک ترین بازیکن را بغل می کنند ، یادنبال توپ می روندو آن را زیر بغل می زنند تا آرام بگیرد (منظور توپ است) وآرام بگیرند ( منظور اعصاب بیماران است). وقتی بیماری در این بیماران شدت میگیرد توپ رامثل مرغ کیش کیش می کنند و سعی در هدایت آن به گوشه های زمین دارند. در مصاحبه ایی که با یکی از بیماران خود داشتم، سؤال کردم: چرا اینقدر توپ را بغل می کنی وروی قلبت فشار می دی؟" می دانید در جواب چه گفت؟ گفت: نمی دونم چرا هیشکی منو درک نمی کنه هیشکی به رابطة ما دو تا [منظورش اون و توپ بود] احترام نمی ذاره آخه ... (بغض گلویش رو گرفت)... گفتم : "آخه چی؟" گفت: نفس من بیده عشق من بیده...) بعد هم با صدای بلند خندید. این بیماران معمولا تعادل روانی ندارند و چند لحظه بعد این همه عشق و علاقه شون به توپ تبدیل به نفرت می شود وبا یک لگدمحکم و جانانه ،معشوقه ( یعنی توپ ) را از خودشان دور میکنند اما بلافاصفه دلشون برای توپ تنگ می شود و می زنند زیر آواز و غمگنامه وحزین می خوانند. یه توپ داشتم قلقلی بود سرخ وسفید و آبی بود می زدم زمین هوا می رفت نمیدونی تا کجا می رفت وقتی ز دستم رفته دلم براش گرفته کاشکی پیشم برگرده دلم دورش بگرده !! واین دم دمی مزاج بودن از خصوصیات عمدة این بیماران است. -نام این بیماری در کتاب "دم موش" [دایره المعارف مرضهای ورزشی شناسی] این گونه آمده است دَبدوم( دروازه بان بینی دائم ومفرط) این بیماری در رده بیماریهای ویروسی و مسری است و کلاً بازی را بهم می ریزد. شاهد مثال: گل می کنم، بهارم وقتی تویی کنارم وقتی نیستی کنارم همیشه بیقرارم ای توپ نازنینم (60 بار) حکایت: " دَبدوم " ای از خیابانی گذر می کرد. دید جمعی پایین ساختمانی ایستاده اند و به بالا نگاه می کنند چون به بالا نگاه کرد پنجره ای دید که از آن آتش بیرون می جهد مثل دهان اژدها ومردی آتش نشان در دهان اژدها (یعنی همان پنجره) بچه به بغل ایستاده بود.دبدوم جلو دوید و فریاد زد: بینداز که می گیرمش . گفتند : نمیتوانی . گفت : می توانم که من دروازه بانم.آتش نشان باترس ولرز بچه را پایین