مجله نوجوان 35 صفحه 30

ورزشی علی اصغر فیض آبادی مرگ بر روی چمن سبز مارک ویوین فو مهاجم سیاه چرده کامرونی وقتیکه در جریان دیدار با تیم ملی کلمبیا و در جولی نگاه بسیاری از تماشاگران و دیگر بازیکنان و داور مسابقه، نقش زمین شد هیچکس فکر نمی کرد که او بعد از 45 دقیقه مبارزه با مرگ، جان به جان آفرین تسلیم کند و یک نقطة ابهام پر از اشاره را برای جامعه پزشکی و ورزشی به جای بگذارد اگرچه بعد از مرگ فو پزشکان متخصص با کالبد شکافی جسد او اعلام کردند که گشادی عروق قلب که به طور مادرزادی هم بوده است موجبات مرگ او را فراهم کرده است. این اولین مرگ یک ورزشکار در درون زمین مسابقه نبوده و به طور قطع هم آخرین نخواهد بود و به تازگی هم یکی از بازیکنان باشگاه یونیائولیبریای پرتغال در مسابقه ای تفریحی که با دوستان خود داشت، بر اثر ایست قلبی به دیار باقی شتافت. البته او هیچگونه مشکل قلبی و بیماری حاد نداشته و پزشکان معالج نیز هیچگونه مورد خاصی را در مورد مرگ ناگهانی او اعلام نکردند. این بازیکن که با دوستانش در منطقة مونیتیمورونوو پرتقال به تفریح و بازی مشغول بود به ناگاه نقش بر زمین شد. دیگر از جای برنخاست. برای روشن شدن اذهان و واقف شدن به علت مرگ ورزشکاران به نمونه های زیر اشاره می کنیم. آلین پایکو جوان 32 ساله رومانیایی که در تیمهای دسته سوم این کشور بازی می کرد به ناگاه نقش بر زمین شد و قبل از رسیدن به بیمارستان در گذشت. پزشکان مرگ او را هم که در تاریخ هفتم خرداد به وقوع پیوست، یک حمله ناگهانی اعلام کردند. اما وقتی که کاتلین هالدان کاپیتان تیم دنیامونجارست رومانی هم در زمین مسابقه جان داد، پزشکان با توجه به تحقیقات گسترده ای که انجام دادند، باز هم نتوانستند به علت مرگ او واقف شوند. استفان واریپور از تیم آستراپلویستی رومانی هم به علت حمله قلبی و لحظاتی بعد از ورود به زمین مسابقه فوت کرد. در چند سال گذشته چند نوجوان دیگر هم به همین دلیل نام خود را به عنوان ورزشکار فوت شده در داخل زمین مسابقه به ثبت رسانیدند. وقتیک ه کریستیانوجونیور بازیکن برزیلی شاغل در باشگاه های هند و براثر برخورد با دروازه بان تیم حریف دیگر رنگ توپ و دنیا را ندید، پزشکان حاذق و مجرب هندی اعلام کردند که مرگ او هم ناشی از حمله قلبی بوده است. بدتر از جونیور، هموطن او سر جینهو بود که بر اثر عارضه مهلک قلبی به آن دنیا رفت و خانواده اش را عزاردار ساخت. روزیکه برنوبایائو کاپیتان تیم امید باشگاه بنفیکای پرتقال از سر تمرینات به یک رستوران رفت و بعد از نیم ساعت نقش بر زمین شد، هیچکس فکر نمی کرد که او به همین سادگی دست از دنیا بشوید. البته پزشکان معالج در چند سال پیش برونو را از انجام بازیهای حرفه ای منع کرده بودند که این بازیکن جون راضی به پذیرش واقعیتها نشده بود و تقریبا برای آخرین مورد هم می توان به مرگ میکلوس فهر 24 ساله ، مهاجم مجارستانی تیم فنفیکالیسبون پرتقال اشاره کرد که چطور او در دیار غربت و در روز پنجم بهمن 82 غریبانه از دنیا رفت. تیم ملی ما خوب ها علی حاجتیان فومنی من از وقتی یادم میاید هیچ وقت تیم ملی فوتبال، بسکتبال، والیبال و واترپلوی ایران بدکار نکرده است. حالا خیلی وقتها اتفاقی باخته است اما این موضوع ربطی به بدکار کردن بچه ها نداشته است. می دانید معمولا در مواردی که تیم ما باخته است علتش یا داوری بد بوده یا هوای بدتر. خستگی راه (در سفرهای طولانی) هم بی تأثیر نبوده است. اما مهم ترین دلیل باخت تیم ما خوب بازی کردن تیم مقابل است. مثلا همین ژاپنی ها، دیدید که چه بلایی سر تیم ملی ما آوردند. میرزا پور بیچاره را مجبور کردند اولین گل خودش رو تو تیم ملی بزند. حال برهانی رو گرفتند و اصلا نگذاشتند در غیبت هاشمیان خودی نشان بدهد. نیکبخت واحدی هم که دائم دعا می کرد: کاشکی همین الان فریدون (زندی) پیدایش بشه و منو با او تعویض کنن جواد کاظمیان هم چشم بندش داخل جیبش پوسید و یک گل هم نزد که لااقل چشم بندش را از جیبش در بیاود. و اما تقصیر بچه ها نبود این ژاپنیهای ناجوانمرد بودند که خیلی خوب بازی کردند و حال ما رو گرفتند. اما به کوری چشم همة آنهایی که ما را بازوندند ما به جام جهانی می رویم.