مجله نوجوان 39 صفحه 22

سوژه طلایی نان در عدالت علی در راهی ، دو مسافر با هم همراه شدند. یکی از آنها 5 قرص نان و دیگری 3 قرص نان داشت. همینکه برای صرف غذا توقف کردند ، مسافر مهمانی از راه رسید و از او درخواست کردند که برای صرف غذا ، به آنها بپیوندد. آنها هر قرص نان را سه قسمت کردند و از هر قرص نان یکی را برداشتند. پس سهم هرکدام 8 قطعه نان شد. در انتها مسافر مهمان 8 درهم در ازای نانی که خورده بود به آنها داد تا آن دو مسافر میزبان بین خود تقسیم کنند. کار آن دو در تعیین سهم خود به مشاجره کشید. صاحب 5 قرص نان ، 5 درهم را حق خود می دانست و صاحب 3 قرص نان ، اصرار داشت که پولها باید به دو قسمت مساوی (4 به 4) تقسیم شود. قضاوت در این امر را نزد امام علی بردند تا ایشان تصمیم نهایی را اتخاذ کند. امام علی (ع) از صاحب 3 قرص نان درخواست کرد به 3 درهم پیشنهادی شریک خود رضایت دهد. مرد خواهش او را رد کرد و گفت من فقط 4 درهم را قبول می کنم. آنگاه امام علی رو به او کرد و گفت : پس بدان فقط یک درهم به تو می رسد. 8 قطعه نان به هرکدام رسید و مجموعه قطعات نان 24 برش مساوی بوده است. سه قرص نان به 9 قسمت تقسیم شده و تو خود 8 برش از 9 قسمت خود را خورده ای و تنها یک قطعه را به مهمان خود داده ای در حالی که شریک تو 5 قرص نان داشت که 15 برش کرده بود و خودش 8 قطعه را خورد و 7 قطعه را به مهمان داد. بنابراین یک دینار از 8 دینار به تو و 7 دینار به شریک تو می رسد. نانهای نخستین هرکشوری در دنیا ، خوراکیهای ویژه ای دارد. اما نان چیزی است که در همه جا ، یعنی هرجا که بشر زندگی می کند ، به نوعی یافت می شود. این به دلیل آن است که بشر ارزش حبوبات را از زمانهای بسیار قدیم شناخته است. بشر ابتدایی دانه های حبوبات را می یافت و با تغذیه از آنها انرژی کسب می کرد ، بدینگونه که آنها را میان دو سنگ می سایید و آردشان را به دست می آورد. مصریان نیز در 3000 سال پیش از میلاد مسیح همین کار را انجام می دادند. به آردی که اینگونه فراهم می شد آب می افزودند تا خمیری از آن به دست آید. سپس آن را به صورت کیکهای بزرگ قالب گیری کرده ، برای پختن آماده می ساختند. برای پختن نان ، تنورهایی وجود داشت که درون زمین حفر شده بود و لایه ای از خاک زمین نیز به دیواره آن کشیده بودند. گاهی هم نان را بر بدنه کوزه های سفالینی می پختند که درونشان با آتشی فراوان انباشته شده بود. البته این قبیل نانها بسیار کلفت از پخت درمی آمدند. یهودیان خمیر ترش را به عنوان خمیرمایه به کار می بردند. ولی مصریان نخستین مردمی بودند که دریافتند خمیر ترش دارای "کفک" است. آنان توانستند این کفک را نیز از نان جدا کنند و نانی به دست آورند که نمونه ای از آن در معابد مصر یافته شده است. یهودیان نان را بسیار نازک و ترد می پختند ، لذا به جای بریدن ، آنرا می شکستند. در میان مسیحیان نیز نان ترد و نازکی متداول بوده که در مراسم مذهبی موردعلاقه شان مصرف می شود. در نقاط مختلف دنیا ، نان از مواد گوناگونی پخته می شود ، مثلا : باقلا ، سیب زمینی ، گیاه ، پوست درخت ، برنج و نخود. در خاور دور میوه درخت بلوط و آلش را برای درست کردن آرد نان مصرف می کردند.