مجله نوجوان 40 صفحه 5

تاریخ حبیب بابائی کتاب و کتابخانه در میان قوم اشور پادشاهان آشور گرچه همه خون آشام بودند و خون ریزی و قتل و غارت را یک نوع عبادت در برابر خدایان خود می پنداشتند اما بعضی از آنها در آبادی کشور خود و ساختن بناها و ایجاد وسایل آبیاری و سد سازی بسیار کوشیده اند و همچنین در پیشرفت فرهنگ به تناسب معلومات زمان خود و در تدوین اخبار و علوم عصر و کتابت حوادث روی آجرهای پخته به خط میخی و یا به وسیله کنده کاری روی استوانه های سنگی و نگهداری آنها کوشش فراوان کرده اند. حتی یکی از مشهورترین پادشاهان آنها به نام "آشوربانی پال" در شهر نینوا-پایتخت آشوریان-کتابخانه ای تاسیس کرد و در آن علاوه بر کتابهای عصر خود که به قلم روحانیون نوشته می شد از کتابهای روزگاران قدیم نیز که در معابد شهرهای دیگر به دست می آمد رونوشت تهیه کرده و در آن کتابخانه جمع آوری می کرد. یکی از احتیاجات اولیه در تمدن آشوریان این بود که از حادث و اتفاقات گذشته آگاهی پیدا کنند. پادشاهان آشور گزارش جنگها را بر روی کتیبه آجری می نوشتند و به معبد می فرستادند. روحانیون معابد همه روزه جریان حوادث آسمانی و حرکات ستاره ها را که هر کدام خداوندی شمرده می شدند رصد می کردند و احوال و اراده و مشیت آنها را به پادشاه گزارش می دادند. قاضی در دادرسی خود دعاوی را بر طبق سوابق قضایی و عرف و عادت مردم حل و فصل می کرد و بالاخره روحانیون که به منزله دانشمندان عصر بودند علوم متداول راب هتناسب معلومات زمان خود روی کتیبه ها نگاشته و در معابد نگهداری می کردند و این امور سبب شد که در معابد و همچنین در کاخهای پادشاهان آشور محل و مکان مخصوصی برای نگهداری این کتیبه ها و سوابق اختصاص داده شود و این مکانها رفته رفته به دفتر بایگانی و آرشیو و سپس به کتابخانه مبدل شده است. سعی و کوشش بعضی از باستان شناسیان و محققان کتابخانه های قدیم آشور از زیر هزاران خروار خاک و ماسه بیرون بیاید و از مندرجات آنها اسرار و رموز زندگانی و تمدن ملل واقوام مزبور روشن شود بلکه سبب شد تا سرگذشت و احوال اقوام قدیمی دیگر نیز معلوم شود. ارابه های داس دار یکی از اختراعات ایرانی در سده پنجم قبل از میلاد مسیح اختراع ارابه های داس دار بود این ارابه ها نه تنها در هر سمت و سوی خود مجهز به نیزه و شمشیرهای تهدید کننده بودند بلکه در مرکز چرخها نیز کاردهای داس مانندی وجود داشت که نوک بعضی به طرف پایین و برخی دیگر به طرف بالا خمیده بود. این کاردهای هر چیزی را که بر سر راه اسبهای در حال تاخت قرار می گرفت تکه تکه می کردند. در حقیقت ایرانیها پیروزیهایشان را تا پایان سده چهارم پیش از میلاد مسیح مدیون این اختراع بودند. هر چند که در برابر حمله اسکند این ارابه های داس دار هم کاری از پیش نبردند!