مقابل نوشتۀ مورد مطالعه قرار داده می شد تا حروف را بزرگ نماید . این وسیله راهبان پیر را قادر به مطالعه می ساخت و احتمالاً این نخستین وسیلۀ کمک به بینایی بوده است . ونیزیها یاد گرفتند که شیشه را برای ساختن این وسیله تولید کنند و بعدها نیز لنزهایی را که به جای قرار گرفتن بر روی نوشته مورد مطالعه ، در یک قاب در مقابل چشم جا می گرفت ، ابداع کردند . برخی معتقدند که چینی ها عینک را دو هزار سال قبل ساخته اند ولی ظاهراً آن ها تنها از این وسیله برای مراقبت از چشمهایشان در برابر نیرو های شیطانی استفاده می کرده اند .
در سال 1289 میلادی در یک کتاب از جانب فردی نقل قول می شود که : « من به قدری در اثر بالا رفتن سن ناتوان شده ام که بدون وسیله ای که به نام عینک معروف است نمی توانم بخوانم یا بنویسم . این وسیله اخیراً برای افراد مسن که دچار ضعف بینایی هستند اختراع شده است . »
او اظهار می دارد که : « بیست سالی بیش نیست که هنر عینک سازی که از مفیدترین هنر های روی زمین است کشف شده است . من فردی که آنرا برای نخستین بار ساخته دیده ام و با او صحبت کرده ام . » امّا نام نخستین ابداع کننده عینک ناشناس باقی مانده است .
نخستین تابلوی نقاشی شناخته شده که در آن عینک به کار رفته توسط « توماسودا مودنا » در سال 1352 میلادی ترسیم شده است . او دو برادر را نشان می دهد که در حال مطالعه هستند و یکی از آن ها یک شیشۀ بزرگ کننده را نگه داشته و دیگری عینکی بر روی بینی خود دارد . اگر چه « توماسو » در این کار پیشقدم شد ولی سایر نقاشان عینک را بر روی بینی همۀ افراد قرار می دادند که احتمالاً نشانه ای از دانش و خرد و احترام بود .
نخستین عدسی های عینک از جنس « کوارتز » بودند زیرا شیشه هنوز ابداع نشده بود . عدسیها بر روی قابهایی از جنس استخوان و فلز و حتی چرم سوار می شدند .
استفاده از عینک از ایتالیها به کشور های دیگر مانند فرانسه ، آلمان و اسپانیا نیز گسترش یافت . در سال 1629 میلادی در انگلستان یک شرکت عینک سازی تأسیس شد . در آرم آن شرکت ، سه عدد عینک دیده می شود و شعار آن این است : « مکانی جدید برای افراد کهنسال »
از لحظه ای که عینک اختراع شد مشکلی وجود داشت که تقریباً برای 250 سال حل نشده باقی ماند و آن « چگونگی قرار گرفتن عینک بر روی صورت » بود .
عینک سازان اسپانیایی در قرن هفدهم میلادی نوار های حریری را امتحان کردند که می شد آن ها را به قاب متصل نمود و سپس آنرا به دور گوش حلقه زد . ایتالیاییها و اسپانیاییها مدل های جدید عینک را به چین منتقل کردند . چینیها قطعاتی از سرامیک یا فلز را به جای نوارهایی که به دور گوش حلقه می شد بکار بردند . این ابداع بلافاصله در همه جا منتشر شد . مردان و زنان اروپایی به ویژه فرانسویها در مورد استفاده از عینک خیلی خویشتن داری به خرج می دادند . اشراف پاریس تنها عینک را پنهانی استفاده می کردند . مردم انگلستان و فرانسه از عینکهایی که براحتی پنهان می شد استفاده می کردند امّا در اسپانیا عینک در میان همۀ اقشار رایج بود زیرا مردم فکر می کردند که عینک باعث می شود آن ها مهمتر و باوقارتر به نظر آیند .
در قرن نوزدهم میلادی مسئولیت انتخاب لنز مناسب بر عهدۀ مشتری بود . حتّی وقتی که از عینک ساز خواسته می شد که لنز صحیح را برای آن ها انتخاب نماید .
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 65صفحه 17